راضیه برزگری| به گزارش هفته نامه افق کویر، علی رغم سیستمهای صوتی پیشرفته هنوز مساجدی هستند که از صدای افراد برای اعلام وقت نماز بهره می گیرند. خبرنگار هفته نامه افق کویر، در این شماره به سراغ یکی از افرادی که سالهاست در این حوزه فعالیت دارد رفته و گفتگویی با وی انجام داده است.
افق کویر: خودتان را معرفی کنید؟
رمضان شاهپورزاده، ۶۳ سال سن دارم.
افق کویر: چه شد که به مؤذنی روی آوردید؟
زمانیکه مدرسه می رفتم قرآن زیاد می خواندم و در کلاس های قرآنی زیادی شرکت می کردم از همانجا بود که علاقمند به مسجد و گفتن اذان شدم.
افق کویر: در چه سنی در مسجد صاحب الزمان مشغول به اذان گفتن شدید؟
در سن ۱۵ سالگی اذان می گفتم، ولی در سن ۴۸ سالگی در مسجد صاحب الزمان مشغول شدم.
افق کویر: شغل فعلی شما چه هست؟
راننده تاکسی هستم.
افق کویر: اذان با صوت زنده با اذان ضبط شده چه تفاوتی دارد؟
اذان زنده دلنشین تر است، چون حسش می کنیم و ساده تر است؛ اما اذان ضبط شده معمولی است و به پای اذان زنده نمی رسد.
افق کویر: استاد داشتید یا خیر ؟
قدیم ملا داشتیم.
افق کویر: چه اذانی دلنشین تر است؟
اذانی که ساده و کوتاه باشد و ناله در آن نباشد.
افق کویر: آیا پدر خودتان هم اذان گو بودند؟
بله پدرم شیخ حسن شاهپورزاده اذان گو و روضه خوان بود.
افق کویر: در این چند سالی که اذان گو بودید بر روی زندگیتان چه تأثیری داشته است؟
خدا شاهد است که خیر و برکت در زندگی ام هر روز بیشتر شده است.
افق کویر: آیا تا به حال اتفاق افتاده که برای نماز صبح بیدار نشوید؟
خیر، ناخوداگاه برای این امر بیدار می شوم.
افق کویر: حرف پایانی؟
خیلی ممنونم از هفته نامه افق کویر که یادی از ما اذان گویان کردند.
