ایمان بدون شناخت امام زمان علیه السلام تحقق نمی پذیرد؛ در این مطلب هم دلیل عقلی هست، هم دلیل نقلی؛ که در بخش های قبل دلیل عقلی آن را بیان نمودیم که در این بخش به به ادامه دلیلهای نقلی آن می پردازیم.
۴- به سند صحیح از زراره روایت است که گفت: به حضرت امام باقر (علیه السلام) گفتم: مرا از شناخت امام از شما خاندان آگاه ساز، آیا شناخت او بر همه مردم واجب است؟
فرمود: خداوند (عزّ وجلّ) حضرت محمد (صلی ا… علیه وآله وسلم) را بر همه مردم جهان به عنوان رسول وحجت الهی بر همه خلایق در زمین برانگیخت. پس هر آن که به خداوند وحضرت محمد (صلی ا… علیه وآله وسلم) رسول خدا ایمان آورد واز او پیروی نمود ورسالتش را تصدیق کرد، بر او واجب است که امام از ما را باز شناسد وهر آن که به خدا ورسول او ایمان نیاورده، از وی تبعیت نکرده، او را تصدیق ننموده وحق خدا ورسول او را نشناخته، چگونه شناخت امام بر او واجب باشد در حالی که هنوز ایمان به خدا ورسول او نیاورده وحق آن ها را نشناخته است؟
میگویم: منظور این است که وجوب معرفت وشناخت خدا ورسول از نظر رتبه مقدم است بر وجوب شناخت امام، نه این که نفی وجوب امام شده باشد از کسی که خدا ورسول را نمی شناسد. به عبارت دیگر بر هرکس در مرحله اول لازم وواجب است خدا ورسول او را بشناسد ودر مرحله دوم نسبت به امام وپیشوایی که خداوند برای او تعیین فرموده شناخت ومعرفت پیدا کند.
۵- در خبر صحیح از محمد بن مسلم روایت است که گفت: شنیدم حضرت باقر (علیه السلام) می فرمود:
هرکه دینداری خدا کند در حالی که خود را در آن به رنج اندازد ولی امام منصوب از طرف خدا برای او نباشد، تلاش او پذیرفته نیست وگمراه وسرگردان است، وخداوند کردار او را بد می شمارد. او به مانند گوسفندی است که از چوپان وگله خود گم شده وشب وروز می جهد ومی دود، می رود، می آید وشب گله خود را براند، آن چوپان وگله را نشناسد وسرگردان بجهد وچوپان وگله خود را بطلبد، وگله ای با چوپانش ببیند وبدان دل نهد وفریفته گردد، وچوپان بر آن بانگ زند که:
به چوپان وگله خودت پیوند، زیرا تو گم گشته وسرگردانی واز چوپان وگله ات بر کناری، وآن گوسفند گم شده، هراسان وسرگردان وتنها بجهد وچوپانی ندارد که او را به چراگاه خودش رهبری کند یا برگرداند.
در همین اثنا که حیران است، بناگاه گرگ از گم شدنش فرصت جویی کند واو را بخورد.
«وَاللَّهِ یا مُحَمَّدُ مَنْ أَصْبَحَ مِنْ هذِهِ الأُمَّهِ لا إِمامَ لَهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ طاهِرٍ [ظاهِرٍ] عادِلٍ أَصْبَحَ ضالاًّ تائِهاً.
ترجمه:به خدا قسم ای محمد! حال کسی که در این امت به دامان امامی که طاهر (یا ظاهر) منصوب از طرف خداوند بوده باشد دست نزند، گم شده وسرگردان است واگر بر این حال بمیرد در کفر یا نفاق مرده است. ای محمد! بدان که رهبران ستم وپیروانش از دین خدا برکنارند، راستی که گمراهند وگمراه کننده وهمه کارهایشان مانند خاکستری است در برابر گردباد روز طوفانی، به هیچ وجه بر آنچه کسب کرده اند دسترسی ندارند. این است همان گمراهی دور.
می گوییم: این که می فرماید: من اصبح من هذه الامه لا امام له من ا… (عزّ وجلّ) طاهر (ظاهر) عادل…؛ اگر در متن حدیث طاهر باشد، منظور عصمت امام است، یعنی هرکه دست به دامن امام معصومی نزند… واگر ظاهر باشد، یعنی وجود امامی که آشکار است برای مردم با دلایل واضح ونشانه های روشن، هر چند که امام از نظرهای کوتاه بین غایب باشد.
۶- به سندی که مانند صحیح یا بنا به بعضی وجوه، صحیح است از حضرت باقر (علیه السلام) روایت است که فرمود: البته کسی خدای را میشناسد وعبادت می کند که خداوند را وامام خود را که از خاندان ما است بشناسد، وهر آن که خدای -(عزّوجلّ)- را شناخته وامام از خاندان ما را نشناخته باشد، غیر از خدا شناخته وعبادت کرده است. به خدا سوگند گمراهی همین است.
۷- در خبر صحیح از حضرت باقر (علیه السلام) آمده است که فرمود: قله وبلندی امر وکلید آن وراه اشیا ورضایت پروردگار اطاعت از امام است، بعد از معرفت وشناخت او که خداوند -(عزّ وجلّ)- می فرماید: “وَمَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَنْ تَوَلَّى فَمَآ أَرْسَلْنَکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظاً
..﴾ (سوره نساء: ۸۰)؛ هر آن که از فرستاده حق پیروی می کند به راستی که خدای را اطاعت کرده است وهرکه سرباز زند پس تو مسؤول او نیستی.و اگر شخصی شب ها به عبادت برخیزد وروزهایش را روزه بدارد وتمام مالش را صدقه دهد وهمه سال های عمرش حج خانه کعبه را انجام دهد، اما ولایت ولی خدا را نشناسد تا از او پیروی کند وتمام اعمالش با راهنمایی او انجام پذیرد، حق ثواب نزد خداوند برای او نیست واو از اهل ایمان نمی باشد.
۸- در خبر صحیح از عیسی بن السری ابوالیسع روایت شده است که گفت: به حضرت ابو عبد ا… الصادق (علیه السلام) گفتم: پایه های اسلام را که
هیچ کس نمی تواند در شناختن آن ها تقصیر کند که اگر در آن ها اخلال نماید دینش فاسد خواهد بود واعمالش در درگاه الهی پذیرفته نیست وهرکه آن ها را بشناسد وبه آن ها عمل کند دینش مورد پسند پروردگار بوده وبه خاطر ندانستن امور دیگر در فشار واقع نخواهد شد برای من بیان فرمایید؟
فرمود: شهادت لا اله الا ا… وایمان به این که محمد (صلی ا… علیه وآله وسلم) فرستاده ورسول خدا است واقرار به آنچه آن حضرت از جانب خدا آورده، وحق زکات که در اموال هست وولایتی که خداوند امر فرمود – ولایت آل محمد (صلی ا… علیه وآله وسلم) – می باشد.
راوی پرسید: هل فی الولایه شیء دون فضل یعرف لمن اخذ به؟؛ آیا در ولایت چیزی کم تر از چیز دیگر هست (مرتبه های مختلف هست) که اقل مراتب آن فهمیده شود؟
فرمود: آری، خداوند متعال می فرماید: ﴿یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ ..﴾
(سوره نساء: ۵۹)؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا ورسول واولیای امر خودتان را اطاعت کنید. وپیامبر اکرم (صلی ا… علیه وآله وسلم) فرموده: من مات ولم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه؛ هرکس در حالی بمیرد که امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است.
و این امام، پیامبر (صلی ا… علیه وآله وسلم) وعلی (علیه السلام) بودند، ولی دیگران گفتند معاویه است. سپس حسن (علیه السلام) بود وبعد از او حسین ودیگران گفتند یزید بن معاویه نه! نه! این ها برابر نبودند.
آن گاه ساکت شد بعد فرمود: آیا برایت نیفزایم؟ حکم العور یکی از حضار عرضه داشت: چرا، فدایت گردم.
فرمود: سپس علی بن الحسین (علیه السلام) بود، سپس ابو جعفر محمد بن علی (علیه السلام)، وشیعیان پیش از زمان امامت حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) مناسک حج خود را نمی دانستند تا این که مردم نیازشان به اهل بیت (علیهم السلام) شد، بعد از آن که به دیگران نیازمند بودند وبدین ترتیب خواهد گذشت وزمین جز با امام نخواهد بود. وهرکس بمیرد در حالی که امام خود را نشناخته باشد مانند آن است که در دوران جاهلیت مرده باشد، ونیازمندترین وقت برای تو نسبت به آنچه بر آن هستی، هنگامی است که روحت به این جا برسد – به گلویش اشاره کرد – ودنیا از تو جداً شود، خواهی گفت: من بر وضع خوبی بودم ومذهب نیکی داشتم.
می گویم: این که راوی پرسید (آیا در ولایت چیزی کم تر از چیزی هست؟) دو احتمال دارد:
الف) آیا حد معینی برای ولایت وجود دارد که کم تر از آن حد جایز نباشد که سائل آن را اخذ کند؟ که امام (علیه السلام) با ذکر دو امر او را پاسخ گفت: اول معرفت امام ودوم اطاعت از او، واستدلال نمود به آیه کریمه اطاعت وبه روایت پیغمبر اکرم (صلی ا… علیه وآله وسلم) درباره امام (علیه السلام). این وجه را حدیث صحیحی که گذشت تایید می کند.
ب) این که منظور بیان دلیل از قرآن یا سنت پیغمبر (صلی ا… علیه وآله وسلم) است که بر وجوب ولایت آل محمد (علیهم السلام) دلالت کند تا بر مخالفین حجت باشد، چون که وقتی حضرت فرمود: ولایتی که خداوند به آن امر فرموده، ولایت آل محمد (صلی ا… علیه وآله وسلم) است. راوی سؤال کرد: آیا در این باره چیزی هست یعنی دلیلی که نزد مخالفین معتبر باشد که نتوانند آن را رد یا انکار کنند؟ پس آن حضرت دو دلیل ذکر کرد، یکی از قرآن مجید ودیگری از سنت که آنها را مخالفین نمی توانند رد کنند.
توضیح: دلالت آیه وحدیثی که امام (علیه السلام) استدلال فرمود این که: هرکس کم ترین بینشی داشته باشد، اگر عقل خود را وادار سازد اعتراف خواهد کرد که خداوند متعال به بندگان مؤمن خود امر نمی کند از یک نفر فاسق فاخر معصیت کار ستمگر پیروی نمایند، بلکه آن ها را امر می کند که از یک انسان عالم زاهد معصوم پیروی نمایند. همچنین پیغمبر (صلی ا… علیه وآله وسلم) حکم نمی کند که هرکس بمیرد در حالی که یک انسان متجاهر به انواع گناه ومعصیت مثل معاویه ویزید وامثال این ها را نشناخته باشد به مردن جاهلیت مرده است، بلکه واجب است به کسی رجوع شود که جز به وسیله او احکام را نتوان شناخت. ومؤید این احتمال آخر حدیث است که فرمود: وقال الاخرون یزید بن معاویه وحسین بن علی ولا سواء ولا سواء.
روایت صحیح محمد بن مسلم از حارث بن المغیرة آمده که گفت: به حضرت ابو عبد ا… صادق (علیه السلام) گفتم: آیا پیغمبر (صلی ا… علیه وآله وسلم) فرموده است: : مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة؟
هر کس بميرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلى مرده است.
فرمود: آری.
عرضه داشتم: این کدام جاهلیت است آیا جاهلیت مطلق یا جاهلیت کسی که امامش را نشناخته؟ فرمود: جاهلیت کفر ونفاق وضلال.
احادیث وارده در این باب بسیار زیاد است.
۹- در کمال الدین آمده که: امام ابوالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود: هرکس در چهار چیز شک کند به همه اموری که خداوند تبارک وتعالی نازل فرموده کافر است، یکی از آن ها معرفت امام در هر زمان به شخص وصفتش می باشد.
۱۰- همچنین در آن کتاب از امام صادق (علیه السلام) از پدران بزرگوارش (علیه السلام) آمده که رسول اکرم (صلی ا… علیه وآله وسلم) فرمود: هرکس قائم از فرزندان مرا در زمان غیبتش منکر شود به مرگ جاهلیت مرده است.
۱۱- ودر همان کتاب از حضرت صادق (علیه السلام) از پیغمبر اکرم (صلی ا… علیه وآله وسلم) روایت است که فرمود: هرکس منکر قائم از فرزندانم شود مرا منکر شده است.
۱۲- در غیبت نعمانی به سند خود از حضرت صادق (علیه السلام) آورده که آن حضرت فرمودند: هرکس شبی را به صبح آورد در حالی که امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت می میرد.
و اخبار بسیار دیگر که از ائمه اطهار (علیهم السلام) روایت شده است.
محب امام زمان (عج) از قم
ادامه دارد…
