تهيه و تنظيم و اجراي برنامه هاي پژوهشي پيرامون آثار باقيمانده از گذشتگان.
• بررسي و شناسايي محوطه ها، تپه ها، بناها و مجموعه هاي تاريخي و تهيه فهرست جامع از آن ها و نقشه باستان شناسي کشور.
• انجام پژوهش‌هاي باستان‌شناسي و کاوش هاي علمي.
• بررسي‌هاي مردم نگاري، پژوهش هاي مردم شناسي، انسان شناسي، زيستي و شناخت فرهنگ بومي مناطق مختلف کشور.
• پژوهش در زمينه هنرهاي سنتي و فراهم آوردن امکانات لازم جهت حفظ، احياء و رشد آن ها.
• ثبت آثار ارزشمند منقول و غير منقول فرهنگي- تاريخي کشور در فهرست آثار ملي و فهرست هاي ذيربط. اینها همه بخشی از سازمان عرض و طویل «میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» است. (۱)
گرچه صحبت از معضلات و مشکلات در حوزه اداری بافق بارها و بارها گفته شده است؛ اما یک موضوع بیش از هر چیز دیگر خودنمایی می کند و آن هم مقوله «میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری» بافق است؛ می دانیم که بافق، دو ثروت خدادادی را در خود علاوه بر همه ثروت ها جای داده است:یکی وجود معادن و دیگری میراث گذشتگان است که اولی توسط دولت، به خوبی سرمایه گذاری شده و به برداشت رسیده و دومی حمایت آنچنانی از آن نشده است! ذخایر عظیم آهن، سرب و روی و فسفات آنگونه دارای ارزش اقتصادی است که در بدو امر مورد توجه قرار گرفته؛ اما به عنوان مثال «تپه های قاضی میرجعفر(ع)؛ که هویت پنهان بافق است و یا بافت فرسوده و کهن این شهر که یادگار زندگی پدران و مادران ما هست و یا کمپ های گردشگری آنطور که باید و شاید مورد توجه نیست. اگر بگوییم دولت به مقوله اقتصاد بیش از همه، توجه دارد پر بیراه نگفته ایم؛ زیرا بخش معادن، دارای درآمد سرشاری است؛ اما قسمت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آنگونه که دولت باید هزینه کند، خیر؛ لااقل در بافق این چنین نمود دارد. در یک مسئله ایی دولت باید سرمایه گذاری کند تا بتواند از قبل آن درآمد کسب کند و امورات خزانه را با آن بچرخاند؛ اما در بخشی هم مانند میراث فرهنگی دولت باید به آن پول و اعتبار تزریق کند تا آنجا را به اصطلاح سراپا نگهدارد. اینجاست که فریاد ندارم!! نیست!! تمام شد!! سال آینده!! در ردیف بودجه نیامده است و دهها عبارات دیگر به کار می رود و در مرحله ایی هم توپ را به زمین فرماندار و نماینده مجلس انداختن هم آغاز می شود؛ عباراتی مانند خودتان نخواستید! پیگیر نبودید همه و همه از حلقوم مدیران استانی شنیده می شود. حال چه باید کرد؟ آیا باید دست روی دست گذاشت و زمان را گذارند و یا به دنبال راه حلی رفت؟ قدر مسلم حل مسئله بهترین و منطقی ترین راه موجود است؛ در سفر اخیر «فاطمی» مدیرکل میراث فرهنگی استان یزد که برای آیین تغییر و تحول در رئیس هیئت کوهنوردی به بافق سفر کرده بود؛ وقتی که خبرنگار از او سوال کرد که چرا نمایندگی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در بافق در حد همین نمایندگی مانده و تبدیل به اداره نشده است پاسخ داد: «مشکل اصلی، اعتبار، هزینه و نیرو است، سازمان اداری و استخدامی کشور باید اضافه شدن یک اداره به مجموعه را بپذیرد که تلاش فراوانی را می طلبد.» (۲) این جمله مدیرکل است که صحبت از تلاش فراوان دارد، به عبارتی واضح مسئولین بافق باید تلاش کنند و پیگیر باشند. این توپ مدیرکل هست به زمین فرمانداری و اگر از فرماندار هم سوال شود؛ وی خواهد گفت ما مکاتبات و جلسات زیادی در این باره داشته ایم و نهایتا نماینده مردم باید پیگیری در سطح کلان کند! به هر جهت برای حل یک مسئله باید تمامی ارگانها و نهادها فعالیت کنند؛ حتی سازمان های مردم نهاد تا یک موضوع به نتیجه برسد؛ از ظرفیت نماینده مجلس شورای اسلامی هم استفاده گردد تا معضل بافق هم حل بشود و یک اداره ایی که متولی میراث فرهنگی و گردشگری در بافق است، مسایل را پیگیری کند و موضوعات مهم بافق؛ مانند حصیر بافق باید جهانی شود، کاووش در تپه های قاضی میرجعفر(ع) جهت پی بردن به راز کهن اقلیم بافق، قلعه کافر، قلعه شهرآباد که اکنون آغل گوسفندان شده است، بافت فرسوده و کهن بافق، ساماندهی امورات امام زاده عبدا…؛ از جمله مرمت گنبد آن، توسعه صحن و سرای آن، توسعه بقعه قاضی میرجعفر (ع) و غیره بپردازد.
منبع
(۱) https://www.ichto.ir
(۲) (رجوع شود به هفته نامه افق کویر، همین شماره، صفحه ۲)
محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول
