استاندار، پنجم ارديبهشت ۹۰ رفت، نه يازدهم آبان ۹۲

«فلاح زاده» رفت در روزي ابري، نه يازدهم آبان ۹۲؛ بلکه پنجم ارديبهشت ۹۰٫ آنگاه که سایه بي تدبيری بر سر شهري انقلابي با مردمي ولايي و سخت کوشی چون بافق افتاد.
آري! فلاح زاده استاندار همان روز رفت؛ هرچند از سمت استانداري نه؛ اما از دل مردم بافق!
فلاح زاده در دولت مهرورزي و عدالت آمد؛ اما آنچه با خود براي بافق به ارمغان آورد درست
برعکس شعارهاي دولت بود.
فلاح زاده نام نيکي از خود در بافق به يادگار نگذاشت و خود اين را مي داند و مي دانست و به خوبي به ياد دارد براي آمدن به بافق؛ حتي فرماندار شهر هم نبايد باخبر باشد.
آهسته بيايد، آهسته برود تا جايي که در بيلبوردي که بايد نام سخنران يادمان شهدا را ذکرکنند به جاي نوشتن نامش اين گونه درج شد: «سخنران مراسم يکي از سرداران دفاع مقدس»
آري! فلاح زاده يازدهم آبان ۹۲ نرفت، پنجم ارديبهشت ۹۰ رفت. آن هم نه از استانداري؛ بلکه از دل مردم!!!
محمد علي قاسم زاده