بررسی تحریفات در روز واقعه ی عاشورا

بررسی تحریفات در واقعه ی عاشورا
اگر کسی گمان کندتحصیل رضایت خدای متعال، راهی دارد و تحصیل رضا وخوشنودی فرضاً، امام حسین (ع) راهی دیگر دارد، و هریک از این دو، جداگانه ممکن است سعادت انسان را تأمین کند، دچار ضلالت بزرگی شده است. دراین پندار غلط، چنین گفته می شود که خدا با چیزهایی راضی می شود امام حسین (ع) با چیزهایی دیگر. خدا با انجام کارهایی چون نماز و روزه و … و عدم انجام کارهایی چون غیبت ، ظلم ، شرابخواری و …. راضی می گردد؛ ولی امام حسین با این کارها، کاری ندارد. رضای او دراین است که مثلاً برای فرزند جوانش علی اکبر گریه یا حداقل، تباکی کنیم … حساب حسین از حساب خدا جداست . به دنبال اینگونه تقسیم بندی، شاید چنین نتیجه گیری شود که تحصیل رضای خدا دشوار است زیرا باید کارهای زیادی انجام داد تا او راضی گردد؛ و لی جلب رضایت امام حسین (ع)آسان است ؛ فقط روضه و نوحه وسینه زدن !! و زمانی که رضایت او حاصل گردد، چون در دستگاه خدا نفوذ دارد، ما را شفاعت کرده و کارهارا درست می کند. حساب نماز و جهاد و انفاق و … را که انجام نداده ایم همه تسویه می شود و گناهان، هرچه باشد باید فوت از میان می رود!!
این چنین تصوری از شفاعت، نه تنها باطل و دروغ است بلکه شرک در ربوبیت می باشد و به ساحت پاک امام حسین که بزرگترین افتخارش عبودیت و بندگی خداست نیز، اهانت است. امام کشته شد تا خدای نکرده دستگاهی در مقابل دستگاه خدا یا شریعت جدش رسول ا… (ص) به وجود آید و راهی برای فرار از قانون خدانشان دهد! شهادت اوبرای این نبود که برنامه ی عملی اسلام و قانون قرآن را ضعیف سازد. برعکس، وی برای اقامه ی نماز، امر به معروف و نهی از منکر وسایر احکام و مقررات اسلام از زندگی چشم پوشیده و به شهادت تن داد.
شفاعت امام حسین (ع) به این صورت نیست که بر خلاف رضای خدا، چیزی بخواهد آن حضرت شفیع کسانی است که از ملت او «هدایت» یافته اند، شفیع کسانی نیست که مکتبش را وسیله گمراهی ساخته اند.
حسین بن علی(ع), برخلاف عقیده جاهلانه ی برخی افراد در عصر حاضر، که وی را مالک دوزخ وجهنم می دانند و با چهارجمله روضه و چهار جمله مصراع نوحه غلط و بلکه جعلی، برای بهشت، فباله و سند می نوسید و برای هرگونه معصیت و ترک واجبات، به مردم جرأت می دهند و طبقه ی نوجوان و جوان و سایرین را مغرور می سازند که مجرم و گناهکار و تبه کار و تارک عبادت و منکر اطاعت، درروز محشر در پناه حسین است و کسی که او را دارد چه غم دارد و چرا از خدا از روز قیامت بترسد؟! حسین(ع) از قیامت همواره با نگرانی یاد کرد، از خدامی ترسید و در عبادت، بسیار خاضع و خاشع بود! ببینید تفاوت ره از کجاست تا به کجا! حسین بن علی (ع) از حساب وصراط لرزان و هراسناک است و وقتی به او می گویند آقا! چطورشب را به صبح می رسانید؟ درجواب می فرماید: روزگاررا می گذرانیم در حالیکه پروردگارم ناظر بر اعمال من و اتش دوزخ، پیش روی من و مرگ در تعقیب من و محاسبه، چون طوقی برگردنم و من در گرو اعمال خویش هستم و … کدام فقیر از من ناتوان تر است ؟! ما اگر مبارزه ی حسین بن علی (ع) را لشکریان یزید و ابن زیاد از جنبه ی نظامی و از نظر ظاهری بنگریم ، امام شکست خورد و آنها پیروز شدند ما اگر ماهیت قضیه را در نظر اوریم فکری و اعتقادی است . آن حضرت توانست این تفکر را که همواره باید با ظلم وبی عدالتی جنگید را زنده کند . یزیدها و ابن زیادها می روند ام حسین ها ، عباس ها و زینب ها می مانند! البته نه به عنوان یک شخص بلکه به عنوان یک ایده و یک صاحب اختیار و حاکم بر جامعه ی خوش! آری آنها می میرند ام اینها، زنده ی همیشه ی تاریخ، خواهند ماند!
گردآوری : علی اصغر کلانتری
برگرفته از کتاب : فضائل وسیره ی امام حسین (ع) در کلام بزرگان