محمدحسین فلاح تفتی
یزد- ایرنا- وارد مطب این پزشک متخصص که شدم طبق معمول همه روزه، شلوغ بود و چند منشی در حال رتق و فتق امور بیماران بودند.
دفترچه را تحویل دادم و در گوشه‌ای از مطب روی یکی از صندلی‌ها نشستم، چندین بار به این مطب آمده بودم و علاوه بر پزشک، منشی‌ها هم می‌دانستند که من خبرنگارم.
در حالی که در افکار خود غوطه‌ور بودم و خبرهای امروز را در ذهنم مرور می‌کردم و طبق عادت خیلی از اصحاب رسانه داشتم برای گزارش‌ها و خبرهای بعدی، “تیتر خوب و جذاب” در ذهنم می‌ساختم متوجه بحث منشی با یک بیمار شدم.
خودم را نزدیک تر رساندم و خوب گوش دادم، بیماری که آمده بود باید برای یکی از خدمات پزشکی، مبلغ ۷۰ هزار تومان پرداخت می کرد اما نداشت؛ و داشت با منشی چونه می زد.
نهایتا منشی به داخل اتاق دکتر رفت و برگشت و مجددا دفترچه بیمار را گرفت و باز وارد اتاق دکتر شد و بازگشت و بیمار هم پس از دعا و ثنا با روی خوش از مطب خارج شد.
وقتی از منشی پرسیدم داستان چی بود گفت: بیماری بود که فقط بخش اندکی از هزینه درمان خود را داشت و می‌گفت بیشتر از این ندارم؛ لذا من هم نزد دکتر رفتم تا کسب تکلیف کنم.
پرسیدم خوب دکتر چه گفت و منشی جواب داد، دکتر علاوه بر اینکه پولی از وی نگرفت مبلغی را هم لای دفترچه بیمه‌اش گذاشت و گفت به بیمار برگردانم!.
از منشی پرسیدم این کار، سابقه هم داشته و او جواب داد: هر بیماری که پولی نداشته باشد دکتر ما از او پولی مطالبه نمی‌کند و به ما منشی ها هم سپرده که هر فردی که وارد مطب شد اگر پول هزینه درمان خود را نداشت از او مطالبه نکنند!.
آری، اینجا جایی بود که شرافت از طبابت پیشی میگرفت و یک پزشک بدون آنکه در بوق کند به منشی سپرده بود هر بیماری که ندارد از او پولی مطالبه نکند.
وارد اتاق دکتر که شدم داستان را از خود ایشان پرسیدم، دکتر با بنده آشنا بود و می دانست که خبرنگارم و از این رو از من تعهد اخلاقی گرفت که اگر مایل هستم این موضوع را خبری کنم شرطش این است که نامی از وی و مطبش نبرم.
قبول کردم و متعجب از این همه همت و غیرت و شرافت.
دکتر ادامه داد: من روزانه با چندین نفر از این نوع بیماران سر و کار دارم و واقعا دلم به درد می‌آید که آنها از تامین ابتدایی‌ترین نیازهای ضروری زندگی خود یعنی هزینه درمان، ناتوان هستند.
راستی چند پزشک و تاجر و بازاری و نیکوکار و… سراغ داریم که این چنین همتی دارند؟ قطعا هستند اما از دید ما پنهان مانده‌اند هر چند شاید تعداد آنها بسیار اندک باشد.
اینجا و جاهایی مانند اینجا، انسانیت و شرافت را معنا می کنند؛ مردان و زنان غیرتمند و جوانمردی که توشه آخرت خود را از همینجا جمع می‌کنند و شادی و خوشحالی یک انسان که رضایت خدا پشت آن است برای آنها از هر چیزی ارزشمندتر است.