اعتقاد به اهل بیت کار را اصلاح می کند

به گزارش خبرنگار هفته نامه افق کویر، حجت الاسلام والمسلمین برزگری، مدیر حوزه علمیه امام جعفرصادق (ع) بافق گفت: همه ما

باید به وجود مقدس اهل بیت(ع) اعتقاد داشته باشیم.

وی که در جوار قبور شهدای گمنام دانشگاه آزاد اسلامی بافق سخنرانی می کرد افزود: علامه طباطبایی، صاحب تفسیر بزرگ المیزان چنین می گفت:  نه تنها حضرت امام حسین(ع) در روز قیامت، مردم را شفاعت می کند؛ بلکه  این پارچه ها و تکایای سیاه که بر در و دیوار مجالس روضه ایشان هست، شفاعت می کنند.

وی سپس به بیان حکایتی دیگر از اندیشه ها و معارف علامه طباطبایی پرداخت و ادامه داد: حضرت آیت ا… وجدانی فر می گفت: روز عاشورا، کنار علامه طباطبایی در قبرستان “شیخان” قم بودم؛ وی گفت: آقای وجدانی فر! می بینی؟! گفتم چه چیز را؟ گفت: این که همه عالم برای اما حسین(ع)  گریه می کنند! گفتم: همه عالم گریه می کنند؟! یعنی زمین هم گریه می کند؟ گفت: بله! این خاک را کنار بزن! خاک را کنار زدم و مشاهده کردم از زمین خون می جوشید و علامه گفت: این را ببین! و من در حیرت فرو رفتم.

وی افزود: مجلس اهل بیت(ع) و روضه بر حسین بن علی(ع) جایگاه شفا هست.

رئیس حوزه علمیه برادران بافق گفت: وقتی می خواستند حرم حضرت معصومه(س) را در جریان بیماری کرونا ببندند، خیلی ها مخالفت کردند و جوانان آمدند و سر و صدا به راه انداختند. به آنها گفتم: اینجا شفاخانه است و اینجا شفا می گیرند. اینجا هیچ ویروسی نمی تواند بیاید، حتی اگر هزار نفر بیایند و ببوسند. یک جایی در بالای منبر گفتم، گفتند ما که اعتقادی نداریم؛ وقتی  اعتقادی نباشد این جریانات پیش می آید! اعتقاد به اهل بیت کار را اصلاح می کند.

وی افزود: مردم عراق اعتقاد محکمی به امام حیسن(ع) دارند و دچار بیماری نمی شوند.

وی در تشریح شفای تربت امام حسین(ع) گفت: به یک نفر گفتم تربت بخور بیماری ات خوب می شود. گفت: فعلاً سر ساعت باید دارو بخورم!

وی ادامه داد: بزرگان دین به ما  دستور داده اند که سالی چند بار تربت کربلا خورده شود.

وی تأیید کرد: این عمل، مسئله مهمی است و برای امراض جسمی و روحی خوردن تربت امام حسین(ع) مفید و مجرب است.

وی افزود: در قم، هیئتی از عراق آمده بودند و روحانی کاروان، زبان به مهر(تربت) می زد و معتقد بود این کار باعث باز شدن زبان و موجب گریه و ناله بر مصایب امام حسین (ع) خواهد شد.

رئیس حوزه علمیه برادران بافق گفت: بزرگترین مصیبت عالم این است که خانه حضرت زهرا(س) را آتش زدند و مصیبت از آنجا شروع شد! چه کسی جرأت می کرد خیمه حضرت امام حسین(ع)را آتش بزند؛ اما رفتند و در خانه حضرت زهرا(س) را آتش زدند.

امیرالمومنین (ع) فرمود: حضرت زهرا! اجازه بدهید من درب را باز کنم! گفت: نه! من باید بروم؛زیرا من زن حامله هستم و به زن رحم می کنند و  نیز من، دختر پیامبر هم هستم! اما چه کردند؟! کاری کردند که ما بین درب ورودی منزل و دیوار گرفتار شدند و به ایشان جسارت شد و مورد اذیت و آزار قرار گرفتند.