-۱ یک توافق نامه خانوادگی داشته باشید و در آن تمام مقررات مشخص باشد و مشخص کنید به چه سایتهایی با چه محتوایی چه افرادی و چه مدت زمانی می توانند دسترسی داشته باشند و این که والدین می توانند بر این فعالیت ها نظارت کنند.
-۲ اگر از کامپیوتر خانگی استفاده می کنید آن را در یک محل عمومی در خانه قرار دهید به نحوی که در زمان استفاده از محتوای آن برای سایرین قابل مشاهده باشد.
-۳گوشی های همراه هوشمند باید در دسترس والدین قرار داشته باشد.
-۴ دسترسی مستقل به اینترنت و فضاهای مجازی را به سنین بالاتر موکول کنید و در سنین پایین تر در صورت ضرورت دسترسی کوتاه موقت و کاملاً نظارت شده باشد.
-۵ دسترسی آنلاین و بدون نظارت مستقیم کودکان (زیر ۱۳ سال) به فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی توصیه نمی شود در مورد نوجوانان بزرگتر هم نظارت لازم است.
-۶ بسیاری از کودکان و نوجوانان مخفیانه فعالیت‌هایی را انجام می‌دهند و سوابق آن را پاک یا مخفی میکنند در صورت ضرورت دسترسی کودک به اینترنت از موتورهای جستجوی اختصاصی کودکان استفاده کنید.
-۷ ازنرم افزارها و اپلیکیشن هایی استفاده کنید که به شما امکان می دهند بر فعالیت های فرزندتان در اینترنت نظارت کنید و به سوابق آنها دسترسی داشته باشید.
-۸کودک و نوجوان باید از ابتدا در مورد اینکه شما بر فعالیت‌های اینترنتی وی نظارت دارید آگاه باشد.
و در عین حال به فرزندتان القای بی‌اعتمادی نکنید و اعلام کنید که به او برای رعایت قوانین گذاشته شده اعتماد دارید.
سادات میرعلمی، روانشناس کودک و نوجوان
توقع داریم مسئولین بیشتر به مشاغل خانگی توجه کنند
به گزارش هفته نامه افق کویر؛ در این