«شب بود که به همراه والدینم به پارک رفته بودیم. در آن زمان کمتر کودکان، خردسالان و نونهالان به ورزش زورخانه روی می آوردند و بیشتر بزرگسالان در این رشته فعالیت می کردند. من در آنجا این ورزش را دیدم و مادرم از من پرسید که آیا این ورزش را دوست داری؟ و من علاقه خودم را با زبان کودکانه گفتم. آن موقع حدود ۴ سال سن داشتم و در سال ۱۳۹۴ وارد این رشته ورزشی شدم و الان یازده سال سن دارم.» این گفته ها پهلوانک بافقی است که گفتگوی خود را این چنین آغاز کرد.
از پله زورخانه پایین می افتادم
به گزارش خبرنگار هفته نامه افق کویر؛ حسین رضایی، متولد ۹/۹/۱۳۹۰، کلاس چهارم ابتدایی است از او دعوت کردیم تا درباره ورزش زورخانه و افتخاراتی که در این رشته دارد با مخاطبان گرامی ما گفتگویی داشته باشد:
اوایل ورزش زورخانه خیلی سخت بود و به مرور زمان که تمرین می کردم حرکات برای من آسان تر می شد. یادم می آید آن قدر کوچک بودم که از پله زورخانه پایین می افتادم و گود زورخانه خیلی برایم بزرگ بود.
عامل موفقیت در ورزش دوست داشتن و تمرین است
افق کویر: در زورخانه چه حرکاتی انجام می دهند؟
چند حرکت دارد و رشته های فردی و تیمی کار می کنند. در رشته تیمی؛ ورزش به همراه شیرین کاری است با حرکات قشنگ، تماشاگران را جذب خودش می کند اما در رشته های فردی هر فرد با توجه به استعداد خودش شاخه ایی را کار می کند. من معتقدم که اگر ورزش را دوست داشته باشید و تمرین کنید استعداد آن به وجود می آید.
وسایل زورخانه هر کدام نماد ابزار جنگ است
افق کویر: در ورزش زورخانه از چه وسایلی استفاده می شود؟
از کباده، سنگ، و غیره انجام می شود که کباده نماد تیر و کمان است و سنگ نماد سپر است و رشته چرخ تیز و چمنی که در زمان های قدیم برای دفاع از خود دو شمشیر دستشان می گرفتند و می چرخیدند. در چرخ تیز زمان و سرعت مهم است و در چرخ چمنی زمان مهم است اما هرچه سرعت کم باشد بهتر است
افق کویر: چگونه شد که سراغ چرخ تیز رفتید؟
رشته من چرخ چمنی بود؛ اما شکل بدنی من مناسب این رشته نبود؛ بنابر این به چرخ تیز روی آوردم. ابتدا زمین می خوردم چون باید با یک پا می چرخیدم، بنابر این تلاش کردم و تمرین کردم که بتوانم قوی شوم.مربیانم خیلی به من کمک کردند که از همین جا به مقام آنها ادای احترام دارم.
افق کویر: آیا امکانات ورزشی شما مناسب است؟
خوب است و دست مسئولان درد نکند که مثل کوه پشت ورزش پهلوانی هستند و هیچ مشکلی نیست.
از مسئولان می خواهم مانع حق خوری ها در ورزش بشوند
افق کویر : از مسئولین درخواستی دارید؟
خواهش می کنم که به ما کمک کنند و زیاد دیدم که در حق استان یزد در مسابقات کشوری ظلم می شود. از آنها می خواهم که نگذارند حق خوری شود!
رسیدن به آرزوها با تمرین و تلاش میسر است
افق کویر: سخن به همکلاسی ها و دوستانت؟
تمرین و تلاش کنند؛ حتما به آرزوهایشان می رسند. دنبال هدفشان بروند تا بتوانند برای جامعه مفید باشند و فقط تمرین و تمرین
افق کویر: هدف شما چیست؟
قهرمان چرخ تیز آسیا و جهان شوم
افق کویر: برای اینکه ورزشکار بتواند مربی خوبی باشد چقدر طول می کشد؟
حدود ۲۰ سال؛ اما به زمان نیست بلکه تجربه در مربی گری مهم است
افق کویر: آیا ورزش دیگری نیز کار می کنید؟
به والیبال فکر کردم اما پیگیر نشده ام. اگر رشته دیگری بروم حتما زورخانه را خواهم رفت و ادامه می دهم و ورزش اول و اصلی من زورخانه است.
افق کویر: از مقام های خودتان بگویید؟
اولین مسابقه من ۵ سالم بود نتوانستم مقام بیاورم و خیلی ناراحت شدم اما خوب بود که در آن سن با حال و هوای مسابقات آشنا شدم و این تجربه شد. در سال ۹۷-۹۸ مسابقات شهرستانی مقام سومی و برنز دریافت کردم و در سال ۱۴۰۱ مقام اول شهرستانی چرخ تیز و مقام سومی کشور بدست آوردم.
افق کویر: آیا والدین از شما حمایت کرده اند؟
پدر و مادرم خیلی زحمت کشیدند. من برای مسابقات آزاد کشوری بدین معنا که هر سن و سالی می توانستند با یکدیگر رقابت کنند آماده می شدم؛ ولی ما دوهفته قبل از مسابقات اطلاع دادند که مسابقات کشوری انجام می شود و شوکه شدم. بنابراین روزها ۶ ساعت تمرین می کردم و صبح و عصر زورخانه می رفتم و این رفت و آمدها والدینم با صبوری انجام می دادند، روزی ۴ بار باید میامدم و می رفتم و همه این زحمات بر عهده پدر و مادرم بود که جا دارد تشکر ویژه ای از این عزیرانم داشته باشم و دستشان را می بوسم.
این پایان گفتگو با پهلوانک بافقی می باشد که چگونه با شور و شوق از ورزش زورخانه و هدف خود می گوید. تمرین و دوست داشتن رمز موفقیت یک ورزشکار است.
محمد حسین تشکری|