بسیاری از پژوهشگران و محققان بر این باور هستند که تولید رکن اساسی در پیشرفت و توسعه هر کشوری محسوب می شود. در این میان مولفه منبع یا منابع مالی را نباید دور از ذهن داشت؛ چون اگر سرمایه و بودجه و یا به زبان ساده پول نباشد، سرمایه گذاری با مشکل اساسی روبرو خواهد شد و بطور حتم روند خدمات دهی بنگاه اقتصادی با معضلات و مسایل متنوعی روبرو می شود.
شرکت سنگ آهن مرکزی از سال ۱۳۵۰ تاکنون دچار فراز و فرودهای بوده و اکنون در سراشیبی یکی از این فرازها قرار دارد؛ به گونه ایی که معاون مالی این شرکت اعلام کرده: « نقدینگی شرکت کاهش پیدا کرده و درآمد آن صرف هزینه های جاری می شود …» ( ایرنا) برای غول معدنی کشور و مادر معادن آهن ایران، این یک نقطه ضعفی است که شرکتی با این چنین توانمندی دچار مخمصه مالی گردد.
مشکلات این شرکت در اوایل سال این چنین بیان شد:« پشت سر گذاشته شدن دوران طلایی صنعت آهن با سقوط تاریخی قیمت ها، جنگ های منطقه، مشکلات زیرساختی داخلی، مازاد بودن و ثبات در قیمت محصول گندله، ناترازی در زنجیره، مشکلات دولتی، افزایش ۱۲۰ درصدی هزینه ها و …» از جمله مسایلی بوده که این شرکت در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ با آن روبرو بوده است. (https://chilanonline.com/)
این بنگاه معدنی اگر دچار مشکل بشود اوضاع اقتصادی شهر هم با معضلات بزرگ روبرو خواهد شد. برخی از شرکتهای موجود پیمانکاری در بافق بدهی چند میلیاردی از خود، به جا گذاشته اند و نقدینگی برای آنان نمانده است تا بتوانند حقوق یا معوقات خود را به طلبکاران پرداخت کنند؛ حتی برخی از ادارات و نهادهای دولتی و بخش غیردولتی هم، چشم به سخاوت این شرکت دارند. گویی حیات و ممات برخی از مشاغل به پویایی یا ایستایی این بنگاه معدنی پیوند خورده است؛ حتی شهرداری و بخشداری هم نیاز شدید به دو درصد عوارض دارند تا بتواند طرح‌های توسعه ایی خود در شهر و روستا را رونق ببخشند! حال برای رفع این بحران چه کاری باید انجام داد؟
شرکت سنگ آهن برای جهش از این مشکل به سمت« تامین خوراک از سایر معادن، رفتن به سمت معادن زیرزمینی، بهره مندی از منابع در اختیار سازمان انرژی اتمی در بخش معدن و …» (ایرنا) پیش رفته؛ امید است تا این برنامه ها هر بهتر توسعه پیدا کرده و کلاف مشکلات با کار و خلاقیت از هم باز شود تا به این شرکت حیاتی دوباره ببخشد و نقدینگی شرکت رو به رشد باشد.
دکتر محمد حسین تشکری