به گزارش هفته نامه افق کویر؛ “عباس خالقدادی” ۶۲ ساله ساکن شهرستان بافق دارای ۷ فرزند ۴ دختر و ۳ پسر، که از کودکی هم قدم شتر ها در کویر و بیابان های شهر شده. از کودکی به شترداری مشغول بوده و امروز دیگر طاقت شترداری برایش نمانده است. که پسران وی در مسیر پدر گام برداشته، با تماس های مکرر خبرنگار افق کویر وی به همراه فرزند خود ” محمد رضا” به محل دفتر هفته نامه افق کویر حضور پیدا کردند، اما به دلیل اینکه پای وی سال گذشته شکسته و پلاتین قرار گرفته بود توان اینکه پله های دفتر را طی نماید را نداشت، بنابراین خبرنگار این هفته نامه به کوچه رفته و با وی به گفتگو پرداخته که در ادامه می خوانید:
وی با خنده در این رابطه به خبرنگارافق کویر گفت: وقتی که دست چپ و راست خود را شناختم به همراه پدر و برادرم به دامداری پرداختم.
وی ادامه داد: تا به این لحظه ۶۰ شتر تک کوهانه دارم که بیشتر در منطقه کلوت (رودخانه شور) به چرا می روند.
علاقه در این کار نباشد کسی نمی تواند مشکلات این شغل را تحمل کند
وی پرورش شتر را کار بسیار سخت و طاقت فرسایی می داند و گفت: اگر علاقه در این کار نباشد کسی نمی تواند مشکلات این شغل را تحمل کند و من دیگر قوت و توان گذشته را برای همراهی شترها را در مراتع خشک را ندارم و فرزندانم این حرفه را برعهده گرفته اند.
وی در ادامه اضافه کرد: شترداری در شهرستان به شکل سنتی است و شتردار برای پرورش شتر از مراتع استفاده و شترهای خود را در بیابان رها می کنند.
مشکل اساسی در پرورش شتر
در شکل سنتی
این شتردار به مشکلات شترداری در شهرستان اشاره می کند و می گوید: شکار شتر ها توسط جانور، افتادن در چاه یا برخورد قطار یک مشکل اساسی در پرورش شتر در شکل سنتی می باشد و سالی ۴ الی ۵ نفر شتر تلف می شوند.
وی در خصوص اینکه پرورش شتر سود آور است یا خیر؟ بیان کرد: علوفه شور و مراتعی که برای سایر دام ها غیرقابل مصرف می باشد، بهترین خوراک برای شتر است به همین خاطر تغذیه طبیعی ، محصولات شتر مثل شیر و گوشت کاملا طبیعی است.
برای درمان بیماری ها افراد از شهر به بیابان می آمدند
وی افزود: قبلا “شتر شیرده” داشته و افراد برای درمان بیماری ها از شهر به بیابان می آمدند و این شیر شتر را تهیه می نمودند، اما هم اکنون شتر شیرده ندارم و شیر شتر در مدت بسیار کوتاهی فاسد می شود و به همین خاطر بعضی از افراد شیر شتر را دوغ می کنند.
وی خاطره تلخ خود را وقتی که یک الی دو نفر از شتر ها را در بیابان گم می کرد دانست و خاطره شیرین خود را زمانی که شتر ها زاد و ولد داشتند بیان کرد.
شتر برحسب نورستاره های آسمان مسیر خود را پیدا می کند
وی در ادامه اضافه کرد: اگر شتری در بیابان گم شود و تلف نشود، قطعا به جایی که متعلق بوده باز می گردد و شتر برحسب نورستاره های آسمان مسیر خود را پیدا می کند.
بافندگی با پشم شتر
وی گفت: دختر بنده بسیار دوست داشت که بافندگی با پشم شتر را فرا بگیرد بنابراین چندین ماه در اینترنت جست و جو کرد؛ اما نتیجه ای نگرفت، بنده به دلیل آسیب دیدگی در منازل به بافندگی پرداخته و با پشم شتر کلاه، ژاکت و جوراب می بافم و وقت خود را اینگونه سپری می کنم.
در ادامه ” محمد رضا خالقدادی” پسر ” عباس خالقدادی” افزود: از سیزده سالگی به همراه پدر به بیابان رفته و باتوجه به علاقه ای که داشتم در این مسیر قدم گذاشته.
وی درباره تشنگی شتر و کمبود آب در بیابان گفت: به یاد دارم که شتری مسیر خود را گم کرده بود و وقتی به ” جاویه” (محل خوردن آب) رسید از فراط تشنگی نمی توانست آب بخورد و هلاک شده بود خاطره تلخ خود دانست و روزهای که به بیابان می رود را خاطره شیرین خود دانست.
وی در پایان اظهار کرد: مسئولین مربوطه یک مرزی بین بافق و مهریز مشخص نمایند، محیط زیست مهریز از پدرم شکایت کرده به دلیل اینکه گله وارد مرز مهریز شده و باید یکماه دیگر مبلغ ۱۴۵ میلیون جریمه را پرداخت نمایید.
حدیثه امیریان