ای دگرگون کننده دلها و دیده ها
ای تدبیرکننده شب و روز
ای گرداننده سال و حالت ها
بگردان حال ما را به نیکوترین حال
بهار ۱۴۰۴ آمد با همه زیبایی هایش! بهار زیباست! بهار آمدنی است؛ همچنان که زمستان رفتنی است! از پس هر زمستان سختی، بهاری دل انگیز خواهد آمد و از پس هر سختی آسانی است! فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾ (پس با دشوارى آسانى است، آرى با دشوارى آسانى است (۱)
سال ۱۴۰۳ با همه خوبی ها و بدی هایش تبدیل به خاطره ایی شد و در کنج پستوی ذهن آدم ها بایگانی شد. در سال ۱۴۰۳ اگر سختی دیدیم و اگر خوشی، همه گذشت و چون که می گذرد، خداوند را هزاران شکر!
« منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت؛ هر نفسی که فرو می رود ممد حیات است و چون بر می آید مفرح ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب
از دست و زبان که برآید
کز عُهده شکرش به در آید؟ (۲)
شکر خدای را نمی توان به جای آورد؛ چرا که صورتگر عالمیان آن چنان بر بوم افلاک زیبایی ها و نعماتش را تصویر کشیده که تصور نقاشان ماهر عالم و دانایان هم به آن راهی ندارد.
این خالق زیبایی ها همه چیز را برای محبوب ترین خلقتش همان بشر خلق کرده تا این بنی آدم در زمین بگردد و از این راه به قدرت خدای عالم پی ببرد «قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ ا… يُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ ا… عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»
«بگو: در زمين بگرديد و بنگريد خداوند چگونه آفرينش را آغاز كرده است ؟ سپس خداوند (به همين گونه) جهان آخرت را ايجاد مى‌كند؛ يقيناً خدا بر هر چيز توانا است!(۳)
یکی از این ودیعه های زیبا که در نهاد این بشر خاکی قرار داده حس نوعدوستی است که این حس در بهار بیشتر خودنمایی می کند. بنا بر سنت نیک گذشته مردمان به دیدار هم رفته و سال نو را تبریک می گویند؛ به رسم ادب رفتار مردم در این روزها بیشتر بوی مهربانی می گیرد و همه به بزرگان خود احترام می گذارند. سنت زیبای عیدی گرفتن هم نصیب کوچک ترهاست که از بزرگترها عیدی می گیرند. امسال، سال نو، مقارن شده با لیالی قدر! شب زنده داری های که مومنین انجام می دهند و آرزوی سال خوبی برای مومنان دیگر دارند. در این شب های قدر، عفو و گذشت مردمان از یکدیگر چشمگیر هست. به واسطه روزه و حس معنویتی که در این ماه بر مومنان حاکم می شود، گذشت و رافت هم زیادتر است. این شب ها با نوروز باستانی قرین شده است! هر دو گویی یک مسیر را برای انسان نشان می دهند که ای بشر! تو فقط برای خودت خلق نشدی؛ بلکه متعلق به دیگران هم هستی! پس با رفتار و اعمال و افکارت دل دیگری را آزار نده و سعی کن که این رفتار و منش همیشه در وجودت جاری و ساری باشد.
خدایا! همه بندگان درگاه توییم و تو خدای ما! تو خدایی و خدای تو را سزاست و ما بندگان درگاه تو! تو خوب رسم خدایی را می دانی؛ اما ما بندگان رسم بندگی تو را نمی دانیم! خدایا آن چنان مقدرات ما را در این سال جدید و هر ساله تعیین بفرما که بندگی هر چه غیر از توست را فروگذاریم! سر بر آستان کبریاییت بساییم و آن گونه که شایسته توست تو را عبادت کنیم.
خدایا! مستمندان و ضعفا را یاری کن و وعده ایی که دادی که آنان را جانشینان خود کرده و زمین را به میراث به آنان می سپارم، تحقق بخش که همه منتظران آن عبد صالح هستیم.
روی تو جان جانست از جان نهان مدارش
آنچه از جهان فزونست اندر جهان درآرش
ای قطب آسمان‌ها در آسمان جان‌ها
جان گرد توست گردان می‌دار بی‌قرارش(۴)
منبع:
(۱) قرآن کریم؛ سوره ۹۴: الشرح
(۲) گلستان سعدی، دیباچه
(۳) قرآن کریم،العنکبوت، ۲۰
(۴) مولوی، جلال الدین بلخی، غزلیات
دکتر محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول