رشته خوب و دانشگاه نامدار، تضمینی بر آینده هموار نیست

به گزارش هفته نامه افق کویر: نامگذاری دوم تیرماه(۲۳june) با عنوان روز جهانی زنان در مهندسی، فرصتی است برای تجلیل از بانوانی که توانایی هایشان فراتر از باور عموم بود. کسانی که با اراده ای فولادین اقدام به تغییر نگاه ها کرده و پای خود را در جهانی قرار دادند که پیش از این ناخودآگاه همراه با خود واژه”مرد” را در ذهن ها نقش می بست.

به همین مناسبت به سراغ یکی از بانوان مهندس و جوان شهر رفته ایم و پیرامون چگونگی طی نمودن این راه سخت و دشوار با وی به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می خوانید:

افق بافق:ابتدا خودتان را معرفی کنید:
فاطمه کرمی، ۳۰ ساله، مهندس عمران با گرایش ارشد سازه هستم.

استعداد خود را به عرصه ظهور رسانده اند

افق بافق: به نظر شما موضوع “مهندسی در زنان” از چه نظر حائز اهمیت است که در تقویم جهانی یک روز با این عنوان نامگذاری شده است؟
همانطور که می دانید در گذشته ای نه چندان دور، اغلب باور عموم بر آن بود که برخی از حرفه ها تنها مختص به مردان است و به هیچ عنوان باورپذیر نبود که یک زن در آن حرفه کار کند اما خوشبختانه امروزه این نگاه بسیار کمرنگ تر از قبل شده است و بانوان ما نیز توانسته اند استعداد خود را به عرصه ظهور رسانده و در کنار آقایان مشغول شوند. یعنی به جرات می توان گفت که هیچ تفاوتی از نظر سختی کار و مقدار تلاش میان آنها وجود ندارد.
به همین عنوان این موضوع بسیار مهم و قابل تقدیر است چراکه نشان از اثبات یک زن در حرفه مهندسی دارد.

خواست واقعی من ساخت یک شرکت است

افق بافق: چه شد که به رشته مهندسی عمران علاقه مند شده و به تحصیل در آن پرداختید؟
پیش از انتخاب رشته هم به موضوع سازه و ساختمان کم و بیش علاقه مند بودم اما در سال آخر و پیش دانشگاهی تحقیق و بررسی هایی گسترده بر روی این موضوع انجام داده و متوجه شدم که خواسته ی واقعی من ساخت یک شرکت و مجتمع با اهدافی خداپسندانه و خیریه است و دیگر اینکه بحث مستقل بودن این رشته برایم بسیار حائز اهمیت و انگیزه آفرین بود چراکه زمینه شغلی آن به گونه ای است که اگر فرد موفق به اشتغال در کاری نشود؛ خودش می تواند کارآفرین شده و وابسته به فرد، ارگان یا نهادی نباشد.

سکوت را بهترین پاسخ می دانم

افق بافق: آیا در زمان انتخاب این رشته با مخالفتی از سوی خانواده یا اطرافیان هم مواجه شدید؟ چگونه رضایت آنها را جلب کردید؟
با مخالفتی از جانب پدر یا مادر مواجه نشدم و اتفاقا آن ها حامی و مشوق من در این راه بودند اما با توجه به اینکه گرایش رشته تحصیلی پدر هم عمران بود؛ بیشتر آشنایان و نزدیکان فکر می کردند که از سر اجبار خانواده، این رشته را انتخاب کرده ام و سعی بر منصرف کردن من داشتند اما حقیقت آن بود که با وجود اینکه تمام راهنمایی و تحقیق و بررسی ها در رابطه با این رشته از طرف پدر انجام می شد اما نه تنها هیچ اجباری در کار نبود بلکه منع هم صورت می‌گرفت به دلیل اینکه مهندسی عمران پر از محاسبات و نسبتا سخت است من را به انتخاب رشته هایی آسان تر دعوت می کردند.
همیشه سعی داشته ام که تا حد امکان از رشته و شغل انتخابی ام دفاع کنم اما گاهی هم پیش آمده است که در نهایت احترامی که برای فرد قائل بوده ام؛ سکوت را بهترین راهکار دیده و از آن استفاده کرده ام.
چون به این باور رسیده بودم تنها این رشته است که با روحیه من تناسب دارد و خانواده هم در نقش حامی در کنارم قرار داشتند؛ صحبت های آنها تاثیری منفی بر روی انتخابم و باعث تردید نمی شد.
قبولی در دانشگاه به معنای دستیابی به تمام آرزو ها نیست

افق بافق: آیا به آن اهداف دست یافته اید؟
تا حدودی بله، هر چند آن گونه که باید و شاید از خودم راضی نیستم چراکه در زمانی که هنوز وارد زندگی مشترک نشده بودم و به مراتب اوقات فراغت بیشتری داشتم آن طور که باید و شاید به دنبال بروز نگه داشتن علم و به خصوص ارتقای سطح خود در نرم افزار نرفتم یعنی باور و عقیده ام این بود که قبولی در دانشگاه به معنای دستیابی به تمام آرزو ها است اما در آن زمان هم دوستان و هم کلاسی هایی بودند که با وجود سطح علمی پایین تری که نسبت به عده ای دیگر داشتند اما خودشان را باور داشته و اشتغال به تحصیل و کار در شهر های بزرگ و یا حتی کشور های دیگر را در وجود خود می دیدند و کما اینکه به آن هم رسیدند.
البته من بعد از در‌ک موقعیت و با وجود اینکه کمی هم از زمان آن گذشته بود، تمام تلاش خود را به کار گرفتم و در نهایت موفق به ثبت شرکتی به نام خود شدم.امیدوارم در آینده ای نه چندان دور به تمامی اهداف و خواسته هایم برسم.

علنا یک دانشگاه مردانه بود

افق بافق: از دانشگاه و شرایط تحصیل در این رشته بگویید.
اول، در آن زمان( سال ۱۳۹۲) که من وارد دانشگاه شدم، هنوز رشته مهندسی عمران در آن طور که باید نه شناخته شده بود و نه از نگاه جامعه انتخاب آن توسط یک زن، پذیرفته شده بود و شاید به همین خاطر بود که از سطح استان تنها بنده در آن زمان این رشته را انتخاب کردم. این موضوع باعث شده بود تا رفت و آمد هایی بسیار سخت را داشته باشم و واقعا غم دوری از شهر و خانواده در ماه های اول، طاقتم را طاق کرده بود.
دوم، دانشگاه ما چون یک دانشگاه صنعتی و مطرح در سطح جهان بود؛ استادان برجسته ای در آنجا مشغول به تدریس بودند در مقابل جوی سخت‌گیر نیز وجود داشت.
سوم، باز هم با توجه به نوع دیدگاهی که مطرح شد؛ اغلب دانشجو های محصل در این دانشگاه پسر بودند و علنا یک دانشگاه مردانه به شمار می رفت یعنی بسیار پیش می آمد که در یک کلاس نهایت سه خانم و مابقی همه آقا باشند که این موضوع هم در نوع خود باعث ایجاد دلهره می شد.
البته اینها گوشه ای کوچک و از عادی ترین اتفاقات درون دانشگاه بودند.
نمی خواستم محل کار من داخل یک دفتر باشد
افق بافق: چگونه و چه مدت پس از اتمام تحصیل در دانشگاه مشغول شدید؟
بنده در سال ۱۳۹۶ ازدواج کرده و برای گذراندن دوره کارآموزی به شهرداری بافق آمدم و تا به امروز در همانجا به صورت قراردادی مشغول به کار هستم.
با توجه به اینکه می دانستم پس از فارغ التحصیلی از تمامی رشته های دانشگاهی به ویژه مهندسی ها، فرد قادر نخواهد بود با وجود آن آموخته های تحصیلی در مکانی مشغول به کار شود و می بایست حتما آن علم به عرصه عمل برسد. در رابطه با رشته ای همچون مهندسی عمران هم فرد باید نرم افزار های خود را ارتقا بدهد.
به همین دلیل سعی کرده بودم تا از این نظر خود را قوی کرده و خوشبختانه موفق هم شدم به طوری که توانایی تحلیل یک ساختمان را هم داشتم.
بنابراین در همان ابتدای کار گفتم که به هیچ عنوان نمی خواهم محل کار من داخل دفتر و به صورت تئوری باشد؛ می خواهم آنچه آموخته ام را به عرصه عمل رسانده و از نزدیک با طرح، ساختمان، پیمانکار و … در ارتباط باشم.
با وجود آنکه در ابتدا با این موضوع موافقت هم شد اما بعد از آن، با دلایلی همچون: نوع نگاه جامعه کوچکی مثل بافق، نسبت به این موضوع هنوز روشنگرانه نیست و کار دفتری برای یک خانم مناسب تر است؛ مانع از انجام آن شدند البته با گذشت قریب به شش سال این موضوع کمرنگ تر شده و با دیدن مهندسین و حتی پیمانکاران دیگر خانم، کم و بیش از موضع سختگیرانه خود پایین آمده اند‌.
در کل به نظر من یک خانم محصل در این رشته می تواند خود را در دو حوزه فعالیت های اجرایی و یا نرم افزار ارتقا بخشیده و موفق شود.

هدفی مشخص و دیدگاهی وسیع داشته باشند

افق بافق: توصیه شما به دخترانی که تحصیل در رشته مهندسی عمران را دوست دارند؛ چیست؟
در ابتدا و به عنوان مهمترین نکته با هدفی مشخص، والا و دیدگاهی کاملا وسیع کار خود را شروع کرده و آن را پیش ببرند یعنی صرفا وابسته به یک مدرک تحصیلی و یا افزایش میزان حقوق و درآمد نباشند، دوم علم خود و به ویژه زبان خارجه را بروز نگه دارند و در آخر هیچ گاه مقابل انتقاد و یا ایراد ها خود را نبازند چراکه اگر بهترین هم در نوع خود باشند؛ باز هم کسی برای سرکوب پیدا می شود.

به آنها میدان بدهید

افق بافق: صحبت شما با خانواده آنها چیست؟
خانواده ها و اطرافیان هم، لطفا، لطفا و لطفا دختران را سرکوب نکرده و برای آنها ارزش قائل شوند به آنها میدان داده و مطمئن باشند که موفقیتشان حتمی است.

نگاه خود را تغییر دهند

افق بافق: به نظر شما مردانی که همچنان رشته‌های مهندسی را از آن آقایان می دانند و نگاه این چنینی به آن دارند؛ باید چه کنند؟
نگاه خود را تغییر دهند، تاریخ تا به امروز ثابت کرده است که اگر به بانوان در هر زمینه ای میدان داده شود؛ تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا نتیجه ای بهترین را رقم بزنند.

افق بافق: سخن پایانی:

در آخر روی صحبت من با افراد و خصوصا بانوانی است که فکر می کنند تنها اینکه یک خانم در جایی مشغول به کار شده و درآمدی را برای خود داشته باشد؛ دیگر به استقلال رسیده است و مدام این را به او می گویند که دیگر نیازی به پول پدر یا همسر نداری اما در حقیقت و پشت پرده، قسمت های سخت ماجرا همچون فشار های بی شمار روانی و چگونگی پیش بردن دو زندگی کاری و شخصی در کنار هم را نمی بینند و به همین خاطر نمی توانند درک درستی از واقعیت ماجرا داشته باشند‌.
از خانواده ام بسیار ممنونم که همیشه و هرجا تنها با عنوان پشتیبان و نه منع یا اجبار کننده در کنار من ایستادند و قوت قلب و انگیزه ای برای ادامه راه شدند.
مهدیه شعبانزاده