هر جا که برق باشد «ممل» هم هست!

در آبادی «معدن آباد» گرما بیداد می کند؛ انگار که «خرماپزان» جلوتر آمده است! «ممل» به «آقاتقی» گفت: با گرما و قطعی برق چه می کنی؟
«ممل» گفت: من از خانه بیرون نمی آیم.
«آقاتقی» گفت: درست است که در شهرک نزدیک کوه ساکن هستی؛ ولی قطع برق در تمامی ولایات و ایالات هست و امری است فراگیر!
«ممل» گفت: بله! درست است! ولی از صدقه سر کارخانه معدن آباد؛ ما مولد برق داریم و وقتی برق قطع می شود در کسری از دقیقه دوباره جریان برق این دفعه از سمت مولدها، برقرار می شود.
«آقاتقی» گفت: به به! چه کار خوبی و اقدام حساب شده ایی! پس برای همین کمتر در طول روز به ما سر می زنی؟
«ممل» گفت: بله! چون ممکن است وقتی بیرون می آیم به قطعی برق بخورم و گرمازده بشوم.
«آقاتقی» گفت: مگر با گرما مشکلی داری ممل؟
«ممل» گفت: خیر! من مشکل ندارم! او با من مشکل دارد.
«آقاتقی» خندید و گفت: چرا؟ این دیگر چه پاسخی است؟
«ممل» گفت: همانگونه که عرض کردم؛ در مواقع قطعی برق مولدهای برق که خانه من در آنجا واقع شده سریع روشن می شود و نمی گذارد تا من و خانواده ام، گرما بخوریم! گاهی که به اقوام زنگ می زنم می گویند؛ اینجا برق نداریم و از گرما داریم هلاک می شویم! نمی دانید «آقاتقی» یکی از همکاران «حسنی»، پسرم می گفت: در محل کار ما وقتی برق می رود؛ انگار که زیر دوش آب رفته ایم، از بس که عرق می کنیم!
«آقاتقی» که تعجبی نکرده بود گفت: دقیقا همین هایی که «ممل» می گویی منم با آن سر و کار دارم و شدت گرما و قطعی برق بسیار آزاردهنده شده! «ممل» گفت: به همین خاطر برای این که به حال خانواده بد نگذرد، در نتیجه سعی می کنم در طول روز در خانه بمانم و بیرون نروم؛ چون که اگر به محل و منطقه ایی دیگر بروم، شاید قطعی برق آن محله شامل حال منم نیز بشود!
«آقاتقی» خندید و گفت: پس هر جا که برق باشد «ممل» هم هست!
«ممل» خندید و گفت: آری!