به گزارش هفته نامه افق کویر؛ روز معلم فرصت مناسبی است تا پای صحبت های معلمانی قرار گیریم که به نوعی روایت کنندگان تلخی ها و سختی و ملامت های ناشی از شاد هم هستند، بطوریکه برخی از معلمان همین شبکه شاد را بخاطر سختی های آن اعم از اینترنت و ترافیک بالا برای حضور در آن و ضرورت استفاده از گوشی های هوشمند را معضلی برای برخی خانواده هایی با توان مالی محدود می دانند. در این باره به سراغ ۲تن از معلمین حمایتی رفته ایم.
نگرانی برای عقب ماندگی تحصیلی
“آمنه دهقان” با هفت سال سابقه کار در نهضت سواد آموزی و یک سال در آموزش و پرورش در خصوص وضعیت موجود گفت: این تعطیلی برای ما معلمان و هم برای دانش آموزان مشکلات زیادی در برداشته است چون آموزش از طریق فضای مجازی برای اولین بار در ایران از این طریق انجام می شود دردسرهای زیادی برای خانواده ها به وجود آورده است.
وی افزود: بعضی از خانواده ها از ترس این ویروس منحوس به مناطق روستایی که خلوت تر است رفته اند اما به دلیل اینکه در آنجا اینترنت ضعیف می باشد دانش آموزان نمی توانند از آموزش و تدریس برخوردار شوند. با راه اندازی برنامه ی شاد نیز مشکلات چند برابر شده است و بعضی از خانواده ها نتوانسته اند این برنامه را برروی گوشی خود نصب کنند و از تدریس دانش آموزان خود نگرانند.
بیداری شبانه و بارگذاری فیلم ها
“بانو دهقان” در خصوص برنامه ها بیان داشت: ما معلمان قبل از کرونا فقط ۵ الی ۶ ساعت درگیر تدریس و آموزش بوده ایم اما در زمان حال کل شبانه روز را باید درگیر تدریس و آموزش دانش آموزان باشیم و تا پاسی از شب باید بیدار بمانیم تا بتوانیم فیلمها و مطالب آموزشی را بارگذاری نماییم.
وی تصریح کرد: یکی دیگر از مشکلات این آموزش، مصرف حجم بالای اینترنت می باشد که به ما و خانواده تحمیل شده است و این روزها برای من و همکارانم با استرس و نگرانی می گذرد.
وی در پایان از مسئولین خواستارشد: مسئولین بیشتر به حق و حقوق معلمان رسیدگی کنند خصوصا ما معلمان حق التدریس با حقوق اندک و این تورم که اکنون در مملکت وجود دارد و هیچ مشخص نیست که تا چه زمانی باید حق التدریسی بمانیم و بسیار درد و دل های دیگر وجودارد.
استعداد دانش آموزان در یک سطح نیست
“نرگس علیزاده” از معلمانی است که سختی کار را متحمل می شود اما کمترین حقوق را دریافت می کند وی با ۹ سال سابقه کار؛۴سال در دبستان غیرانتفاعی دخترانه و ۵ سال، در دبستان پسرانه مشغول بکار می باشد.
وی در خصوص شرایط کنونی گفت: اتاقم شده است کلاس درس و بر درب کمدلباسم تابلوی سیاه نصب نمودم، حضور و غیاب، آموزش و از دانش آموزانم درس می پرسم، زنگ هنر و ورزش دارم اما آرام نیستم و لحظه ای از دل نگرانیم کم نمی شود ذهنم پر از سوال است که آیا دانش آموزانم مطلب جدید را آموخته اند، در مدرسه روزی که درس سنگین بود دستشان را می گرفتم و از ابزار استفاده می نمودم تا ارتفاع و قاعده رسم کنند ولی اکنون نمی شود.
غصه ی ۲۰ فرزند از طریق مجازی
وی افزود: برخی از دانش آموزان مطلب را کامل فرا نمی گیرند، امتحان را شاید به کمک کتاب انجام دهند و حتی حاضری را شاید خانواده برایشان ثبت کند.البته والدین دانش آموزانم با تمام توان برای موفقیت فرزندانشان مرا یاری می رسانند اما استعداد فرزندان مثل هم نیست. من غصه ی ۲۰ فرزند را دارم که با آنها از طریق مجازی در ارتباطم.
تدریس شبانه روزی در خانه
معلم حمایتی ادامه داد: ظواهر امر زیباست و طرح شاد برجاست اما اگر مدرسه می رفتیم فقط ۵ ساعت تدریس داشتیم ولی در این دوران ساعت ها مشغول به کاری هستیم وقتی از مدرسه باز می گشتم یک ساعت از فرزندانم می خواستم آرام باشند تا استراحتی داشته باشم حال باید ساعت ها آرام بمانند تا بتوانم تدریس کنم و سپس به سراغ درس های ۲ فرزندم بروم با وجود اینکه زمان تدریس و آزمون نمی توانم در کنارشان باشم و حتی برای آنها تلفن همراه مهیا نموده ام.
چندین ماه است که حقوقی دریافت نکردم
“نرگس علیزاده” بیان کرد: هزینه ی اینترنت توسط مدیریت مدرسه تا حدودی حل شده است اما من که یک معلم حمایتی هستم چندین ماه است که حقوقی دریافت نکردم و باری اضافه شده ام برای هزینه ی خانه، حتی لطف وزیر شامل حالمان نشد.
وی گفت: مدیریت آموزش و پرورش، معلمین حمایتی را همانند معلمان رسمی احترام می گذارند و از ما تقدیر می شود، اما کم لطفی از بالادستی هاست.
وی در پایان از مسئولین خواستارشد : مسئولین؛ معلمین را پررنگ تر ببینند و روزی فرا نرسد که با تکمیل ظرفیت معلمین ما از سیستم حذف گردیم،آینده ی شغلی ما در خطر است و جوانیمان را در این راه سپری می کنیم اما امیدمان صفر است.
الهام نصیرزاده|