هنگامی که فرزند شما به درخواستی عمل نمی کند، به شما بی احترامی می کند. شما نباید، به راحتی از کوره به در شوید، این واکنش های احساسی، هر چند طبیعی هستند، اما اشتباه هستند.
نکته اول، بچه ها احساسات و اطلاعات را به روشی که بزرگسالان انجام می دهند، درک نمی کنند.
نکته دوم، تحقیقات نشان می‌دهد والدینی که نسبت‌های خصمانه به کودک خود می‌دهند در نهایت پرخاشگری بیشتری را در فرزند خود ایجاد کنند.
انتظارات واقع بینانه در مورد توانایی های کودک
انتظارات واقع بینانه ای در مورد توانایی فرزندتان در پیروی از قوانین یا درخواست های خود داشته باشید.
کودکان خردسال دامنه توجه کوتاه تری دارند و به راحتی حواسشان پرت می شود. آنها زمان بیشتری را برای پردازش دستورالعمل های شفاهی صرف می کنند.
بنابراین وقتی دستوری را صادر می‌کنید، نباید انتظار داشته باشید که بچه‌های کوچک به سرعت و کارآمد به آن پاسخ دهند. آنها با سرعت کمتری کار می کنند و انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر برایشان سخت تر است.
شما باید سرعت انجام دستورات خود را با توانایی‌های فرزندتان هماهنگ کنید البته با یادآوری‌های صبورانه و آرام.
انتظارات واقع بینانه در مورد همدلی کودک
انتظارات واقع بینانه در مورد رشد همدلی و مهربانی داشته باشید. در طول دوران کودکی، بچه ها در حال یادگیری این هستند که چگونه خلق و خوی خود را تنظیم کنند و ذهن دیگران را بخوانند.
بچه‌ها اگر دنیا را خصمانه یا ناعادلانه بدانند، ممکن است پاسخ های پرخاشگرانه به محیط بدهند. بنابراین اگرچه رفتار کودک شما ممکن است خودخواهانه به نظر برسد، اما این بدان معنا نیست که رفتار او غیرقابل اصلاح است.
وقتی بچه ها نمی توانند نسبت به دیگران همدلی و مهربانی نشان دهند، اغلب به این دلیل است که آنها موقعیت را متفاوت درک می کنند یا نمی دانند چگونه تکانه های خود را کنترل کنند. آنها به فرصت هایی برای یادگیری نیاز دارند.
