دوران کودکی در شکل گیری شخصیت انسان در آینده تاثیر فراوانی دارد. آنجه که برای همگان روشن است اینکه مردان و زنان آینده را کودکان امروز تشکیل خواهند داد. آمادگی و مسئولیت پذیری بهتر در دنیای فردا بستگی به مسئولیت های واگذار شده به کودکان و بازیهای گروهی آنها در ایام کودکی دارد. بازی برای کودکان لذت بخش است و در بازی می تواند تجربه ها و آمورش های فروانی را کسب نماید.
در حقیقت بازی می تواند به رشد طبیعی کودک از جنبه های مختلف فیزیکی، عاطفی و هوش کمک کند. از نظر فیزیکی کودک بخش مهمی از تحریکات حسی و حرکتی خود را از طریق بازی به دست می آورد. بازی می تواند باعث تحرک و تحریک کودک شود.
یکی از ابعاد اساسی تربیت در انسان پرورش بعد عقلانی و تفکر است که میتوان همراه با برنامه تربیت بدنی با انجام حرکات و بازیها و یادگیری مهارتها به پرورش آن همت گماشت. مثلا استفاده از روشهای اجرایی و هماهنگی حرکات، تاکتیکها و تکنیک ها، احتیاج به خلاقیت فکری دارد که در بازی میتوان در تطبیق وظایف اعضا با قوای فکری در کسب مهارتها، در تکوین و رشد این جنبه انسانی کمک قابل توجهی نمود. کودکی که در هنگام انجام حرکتها و فراگیری مهارتهای ضروری و اجتماعی به مشکلات خاص همان حرکت و مهارت بر می خورد در رفع آن به تعقل و تفکر و اندیشه می پردازد و در پی یادگیری این حرکات، جنبه عقلانی خود را به کار و فعالیت وامیدارد و آن را تقویت می کند و در کوتاه ترین زمان تصمیم گیری می کند و اینچنین می آموزد که در زمان کم میتواند به تصمیم گیری صحیح و قابل قبول در انجام حرکات برسد. از این نظر بازی نقش حساسی در رابطه با رشد قوه تفکر ایفا می نماید و همچنین در زمینه رشد استعدادهای نهفته خود فرد نیز نقش فعالی دارد.
از سوی دیگر در مورد اهمیت بازی کودکان میتوان چنین گفت که از راه بازی میتوان ضوابط و مقرراتی به کودک آموخت و ناسازگاریهای او را اصلاح نمود. نابسامانی های او را سامان داده و به راه عقل و اندیشه و پذیرش انضباط انداخت. بازی کودکان را برای زندگی دشوار و دشواریهای زندگی آماده می کند و در حقیقت محرومیت کودکان از بازی محرومیت آنان از زندگی است. بازیهای کودکان غالبا با شادی همراه است و آنها در طی بازی به فعالیتهای مفید برانگیخته می شوند. بازی همواره برای انها امید و انگیزه ای ایجاد می کند و آنها را تحریک می کند تا به کشف استعدادهای ذاتی خود بپردازند.
چگونه محیط بازی کودک خود را غنی سازیم؟
کودک یک پرسشگر ماهر است که این ویژگی در محیط مناسب بازی به بهترین شکل خود را نشان می دهد چون در بازی اجازه ی خودنمایی پیدا می کند و طبیعت کودک به شکلی است که هم به فعالیتهای بدنی نیاز دارد و هم فعالیت ذهنی. وقتی این دو فعالیت با هم پیوند بخورد، کودک به کشف جهان پیرامون خود نائل می شود. محیط بازی کودک باید به گونه ای باشد که سبب رشد همه جانبه او شود شرایط را برای پرورش تفکر او فراهم کند و برای این کار باید به کسب تجارب کودک از محیط که در گرو برقراری روابط اجتماعی در جریان بازی است توجه نمود که لازمه آن نیز آزاد بودن او در حین بازی می باشد که شکوفایی حس کنجکاوی در گرو تقویت روحیه پرسشگری او است که آن هم در گرو قرارگیری او در محیطهای چالش برانگیز می باشد. در اوقات فراغت سعی نماییم محیطی مناسب جهت رشد همه جانبه کودکان خود فراهم آوریم.
