به گزارش هفته نامه افق کویر؛ بیش فعالی از آن دسته اختلالاتی است که والدین اغلب آن را با بازیگوشی و شیطنت کودکان اشتباه می گیرند ولی این گمان والدین به خصوص در مواقعی که کودک علاوه بر بیش فعالی به بی توجهی هم مبتلاست، هیچ‌گونه توجیه علمی ندارد و این کودکان باید حتما تحت درمان قرار گیرند. چون در غیراین صورت این اختلال با اشکال بدتری در بزرگسالی همراه فرد خواهد بود.
اختلال بیش فعالی در کودکان با تحرک زیاد و توجه پایین خود را نشان می دهد. انرژی زیاد و تحرک بالای کودکان بیش فعال سبب دردسرهایی برای کودک، والدین و کادر مدرسه میشود.
کودکان بیش فعال معمولا تمامی انرژی خود را صرف جنب و جوش میکنند، تا جایی که دیگر توان و زمانی برای کارهای دیگر مانند یادگیری، انجام تکالیف مدرسه و…. ندارند، از طرفی در برخی از این کودکان نقص توجه نیز دیده می شود؛ پس اگر به موقع درمان نشوند ممکن است به سمت ترک تحصیل و مسیرهای انحرافی کشیده شوند. از همین رو لازم است بعد از تشخیص و شناسایی علائم بیش فعالی، برای درمان کودک بیش فعال خود اقدام کنید، تا از بروز پیامدها و عواقب بعد از آن در دورههای نوجوانی و جوانی پیشگیری شود.
برای تشخیص اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی در کودک، بایدبین سنین پنج تا هفت سالگی دستکم ۶ ماه پیاپی نشانه هایی چون فعالیت و تحرک به مدت بیش از حد معمول، حواس پرتی مداوم و نداشتن تمرکز روی کاری ثابت، بی توجهی، پریشانی، اضطراب، جنب و جوش زیاد و تکانشی و نسنجیده عمل کردن را در موقعیتهای متفاوت مانند خانه، مدرسه و ارتباط با همسالان در کودک مشاهده کرد، بدین صورت که کودک در خانه از والدین خود پیروی نکرده وتکانشی عمل میکند و دچار بیثباتیهای هیجانی بوده و تحریکپذیراست. این کودکان در ارتباط اجتماعی با همسالان خود مشکل داشته و منزوی میشوند، در مدرسه قادر به انجام تکلیف نبوده و نیازمندتوجه بیشتری از سوی معلمان هستند.
اثرات بیش فعالي بر زندگي
پژوهشها نشان میدهند اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی، روند طبیعی و رشد دوران کودکی را
با مشکل روبه رو میکند که خوشبختانه بسیاری از مشکلات اولیه مرتبط با بیش‌فعالی از قبیل پرتحرکی و تکانشی بودن در دوره بلوغ کاهش می‌یابند؛ اما اگر این اختلال در کودکی درمان نشود، آمادگی کودک برای پذیرش آسیبهای روانی و اجتماعی در بزرگسالی افزایش خواهد یافت که مشکلات ثانویه ناشی از آن نظیر رفتارهای ضداجتماعی و مشکل در سازگاری اجتماعی نسبت به سایردانشآموزان، افت تحصیلی، ترک تحصیل و شکست تحصیلی، کناره‌گیری، کاهش اعتمادبه نفس، اختلال سلوک، حوادث و اعتیاد به مواد را درپی خواهد داشت؛ از سویی شدت بیش فعالی و درمان آن در کودکی به طور قابل توجهی پیشبینی کننده چگونگی تداوم نشانه ها دربزرگسالی است که اگر به موقع تشخیص داده شود، به خوبی درمان شدنی است.
