نهم تا پانزدهم بهمن هفته مبارزه با سرطان است هرچه فکر کردم چه بنویسم تا احساسات همشهریان عزیز را جریحه‌دار نکنم چیزی به فکرم نرسید و اگر هم می‌رسید به خود جرأت و جسارت نمی‌دادم بخواهم در حوزه پزشکی دخالت کنم.
آنچه حقیر را بر آن داشت تا روی سفید کاغذ را سیاه کنم تجربه‌ی شخصی و ابتلا به سرطان خودم و این‌که در سال ۸۵ وقتی اطرافیانم متوجه شدند سرطان دارم هم خود را باخته بودند و با نگاه‌های ترحم‌آمیز خود نه تنها مرحمی برایم نبودند بلکه بیشتر ترس را به من تزریق می‌کردند با خود فکر کردم یا باید آماده‌‌ی رفتن به قاضی و سینه‌ی کرو خوسف باشم و یا باید ضمن پذیرفتن بیماری سرطان با ناامیدی‌ها مبارزه کنم با مشورت دوستان راه دوم را انتخاب کردم و نتیجه گرفتم به اعتقاد پزشكان بيماران به دو دسته اميدوار و نااميد تقسيم مي‌شوند دوستانی که از بیماری سرطان یا بیماری دیگری رنج می‌برید بدانید و آگاه باشید.
طبيعتاً سرعت بهبودي در افراد اميدوار خيلي بيشتر از افراد نااميد است. اشخاص اميدوار در مقابله با بيماري هميشه يك قدم جلوتر از افراد نااميدند. چه بسيار افرادي كه با سلاح اميد بر بيماري خود چيره شده و امروز در نهايت سلامت و شادابي زندگي مي كنند.
اميد سلاحي است پر قدرت كه بر سر راه خود تمام موانع سخت را از ميان بر مي‌دارد، پس سعي كنيد در زندگي اميدوار باشيد و ترديد نكنيد كه اين اسلحه كارا هر چيزي را امكان‌پذير مي‌سازد. اميد يك پديده شگفت‌انگيز است، چيزي است كه در راه بازگشت به ما نيروئي دوباره مي‌بخشد. اميد مي‌تواند نور و روشنائي را به تاريك‌ترين مكان‌ها وارد كند.
پس هرگز اميد خود را از دست ندهيد او كه در گذشته ما را از ناخوشي‌ها رهانيد اكنون نيز هست ؛ او كه سخت‌ترين تصميم‌گيري‌ها را به روش خود بر ما آسان كرد، حالا نيز حضور دارد. پس اين همه اندوه براي چه؟
دوستان همدرد شب‌های بلند و یلدایی دردمندی‌های سرطان گذشت و یاد گرفتم در درگیری بین روزهای سخت و آدم‌های سخت روزهای سخت می‌گذارد؛ ولی آدم‌های سخت می‌گذرند.
اگه مي‌خواين آروم و بدون ترس زندگي كنين، اگه مي‌خواين حوادث و بلاها از كنار شما آروم عبور كنن و سرطان تورا نکشد پاهاتون محكم به زمين بزن ، اما سرتون و اون چه توي سرتون هست رو به بالا باشه هرچي هست اون بالاست.هرگز ريسمان اميد را رها نكن .
وقتي احساس مي‌كني كه ديگر تحمل نداري، جادوي اميد است كه به تو نيرو مي‌دهد تا راه را ادمه دهي و فکر کن که تو تنها سرطانی دنیا نبودی و نیستی و در جهان میلیون‌ها نفر همین الان که داری این مطلب را می‌خوانی در زیر بمباران سخت‌ترین شیمی‌درمانی هستند دوست عزیز، آينده را ببين، مثبت بمان و همه تلاشت را بكن و سعی کن با چند بیمار سرطانی در ارتباط باش باهم گفتگو کنید حتی تلفنی، سعی کن از سرطانی‌های دیگر مشاوره بگیر و مشاوره بده؛ اصلاً بیا باهم عضو انجمن سرطانی‌های گمنام بشیم بیا باهم فریاد بزنیم این سرود را (تن به سایه‌ها نمی‌دم بسه هرچه سختی دیدم /آنقدر زجرکشیدم تا به آرزوم رسیدم/بزار آدما بدونن میشه بیهوده نپوسید /میشه خورشید شد و تابید میشه آسمونو بوسید) و به قول شاعر گمنام پشت هر كوه بلند سبزه‌زاري است پر از ياد خدا و در آن باز كسي مي‌خواند؛ كه خدا هست ، خدا هست و چرا غصه ؟! چرا ؟!
بیا در این هفته مبارزه با سرطان و همه هفته‌های دیگر ما سرطانی‌ها برای همه بیماران سرطانی و غیر سرطانی دعا کنیم و از خدا بخواهیم که امید را به زندگی همه بیماران بازگرداند و به همه شهروندان بافقی پیشنهاد بدهیم علاج واقعه را قبل از از وقوع بکنیم فقط با یک آزمایش ساده به امید جهانی عاری از بیماری .
عباس ابراهیمی خوسفی