«وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ «ما به او از شمانزدیک تریم ولی نمی بینید» (قرآن، سوره واقعه،آیه۸۵؛)خداوند بینا و شنواست! همه چیز عالم و کائنات در قدرت لایتناهی اوست! این خداست که به احوالات هر فردی بیش از خودش آگاهی دارد؛ در نتیجه حساب و کتاب اعمال بندگان نیز در قوه تدبیر و اراده او می باشد؛ زمانی که خداوند مسئولیتی را به کسی واگذار می کند. به او هم توانایی انجام امور را می دهد. گاه این مسئولیت از آن تعبیر به “نعمت” می شود، این نعمت، مختص کسانی است که از مابقی درجه و شایستگی آنان بیشتر است، گاهی این شایستگی از مدار عدل و انصاف بیرون جسته و به سمت حزب و گروه و دسته پیش می رود، در این صورت است که منافع حزب و گروه بر ملاک های راستین می چربد!
برخی از مسئولین، عهده دار اداره یا مرکزی هستند؛ ضمن تشکر از زحمات ارزنده ایی که دارند،گاه گفته می شود که این مسئول از مدار حق و حقیقت خارج شده و برای ماندگاری در این جایگاه حق را زیر پا گذاشته و به نام تغییر و تحول، کار را بر مدار غیرقانونی به پیش می برد! گاه بنابر توصیه ایی امضاء نابجایی را مرقوم می دارد!
گویا باور ندارند روز داوری
که این همه قلب و دغل درکار داور می کنند
(حافظ)
در سایه سکوت و یا مصلحت هایی بی موقع برخی از مراکز نظارتی، این قبیل روساء به رفتار خود ادامه می دهند. برخی از آنان نیز به علت این که سال ها از ریاست آنان می گذرد، علاقه آنان به ماندگاری در این مسئولیت کمتر شده و امور را با بی میلی انجام می دهند! قوانین و مقررات را اجراء می کنند؛ اما به صلاح خودشان! و هر کس که با آنان مخالفت می کند به ” لطایف الحیل” برای او مانع تراشی دارند. در مرام آنان چیزی به نام مروت یا مقرارت وجود ندارد، لجاجت را بر منافع دستگاه ترجیح داده و کار را به جایی می رسانند که بر هر طریق ممکن در تلاش برای حذف مخالفان خود هستند.
«… فَاَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفاءً وَ اَمَّا ما یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْاَرْضِ کَذلِکَ یَضْرِبُ ا… الْاَمْثالَ؛ … اما کف به کناری می‌افتد و نابود می‌شود ولی آنچه به مردم سود می‌رساند (مثل آب یا فلز خالص) در زمین می‌ماند. خداوند متعال این‌چنین مثال می‌زند.» قرآن مجید،رعد،آیه ۱۷
دکتر محمد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسین تشکری بافقی
صاحب‌امتیاز و مد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یرمسئول