به گزارش هفته نامه افق کویر ؛ کودکان خانواده را تحت تاثیر قرار می دهند و از طرف دیگر تحت تاثیر خانواده قرار می‌گیرند. در اولین سالهای زندگی تجارب کودک از جهان خارج تقریبا به طور کامل از طریق خانواده صورت می‌پذیرد. در خانواده است که کودک ابتدا، درباره دنیای بیرونی، روابط با دیگران و زندگی اجتماعی نکاتی را می‌آموزد. بنابراین نحوه عملکرد خانواده دارای آثار عمیقی روی رشد کودک خواهد بود. استفاده آسیب زا از فضای مجازی موجب حواسپرتی مادران از کودکانشان شده و این حواسپرتیها، احتمال کاهش کیفیت والدگری را بیشتر میکند. هرچه این حواسپرتیها افزایش یابد، بر رشد کودک و به طور خاص بررفتار کودک، تأثیر منفی خواهد گذاشت.
در خانواده هایی که مادر بیشتر ساعات روز را به استفاده از فضای مجازی اختصاص می دهد؛ این رفتار مادر الگوی نامناسبی برای فرزندان خواهد بود. چرا که کودک با الگوبرداری نادرست از رفتار مادر، فضای مجازی را به عنوان اصلی ترین بخش زندگی خود می‌پذیرد و این امر در طولانی مدت سبب ظهور افرادی منزوی و گوشه گیر و دارای شخصیتی تکامل نیافته در جامعه خواهد شد از سوی دیگر اینگونه مادران، فرزند خود را از ارتباط عاطفی و سالم محروم می کنند و کیفیت این ارتباط کاهش می یابد که در هر صورت، منجر به بروز مشکلات رفتاری در فرزندان آنان خواهد شد.
منظور از مشکلات رفتاری کلیه رفتارهای تکراری غیرعادی و آزاردهنده نظیر: مکیدن انگشت، ناخن جویدن، تیک، پرخاشگری، کتک‌کاری، قشقرق به راه انداختن وغیره است. که باعث آثار منفی بر یادگیری، ارتباط و کارایی اجتماعی کودکان می‌شود. البته اینگونه رفتارها به دوران کودکی ختم نمیشود. پژوهش‌های مختلف، در مورد مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان نشان می دهند که اکثر بزرگسالان ضد اجتماعی تاریخچه ای طولانی از، مشکلات رفتاری در دوران کودکی داشته اند.
مشکلات رفتاری می تواند مشکلات تحصیلی متعددی برای دانش آموزان ایجاد کند. مشکلات رفتاری به شرایطی اشاره دارد که پاسخ رفتاری دانش آموز در مدرسه با هنجارهای فرهنگی، سنتی و قومی تفاوت داشته باشند؛ به گونه‌ای که بر عملکرد تحصیلی فرد، مراقبت از خود، روابط اجتماعی، رفتار در کلاس و سازگاری در محیط نیز تأثیر منفی بگذارد.
نکته پایانی
مادران با مدیریت در زمان استفاده از فضای مجازی و صرف نمودن زمان بیشتری در طول شبانه روز با کودک خود؛ همچنین برقراری ارتباطی سالم و عاطفی با فرزندشان، می توانند از بروز احتمالی مشکلات رفتاری کودک که ممکن است بر اثر فقدان رابطه صحیح با مادر به وجود بیاید جلوگیری نموده و از میزان آسیب های اجتماعی که ممکن است بر اثر این مسئله پیش آید، کم کنند.
