سال ۱۴۰۲ را با همه خوبی ها و بدی ها پشت سر گذاشتیم و اکنون به روزهای پایانی این سال کهنه نزدیک می شویم.
در گاه شمار ایرانیان آیین دیرینه ایی است که مردمان در روزهای پایانی، حساب و کتاب خود را با سایرین روشن می کنند.اگر بدهی بر عهده آنان است به هر طریق ممکن تلاش می کنند تا رد دین نمایند و قرض و بدهی بر گردن آنان نباشد.
سنتی پسندیده که در میان ایرانیان ریشه دار می باشد و این روش نیکو نسل اندر نسل در میان قوم ایرانی به یادگار گذاشته شده است؛ اما امروزه این عمل خداپسندانه شکل وشمایل دیگری غرق شده و علت آن نیز به اوضاع اقتصادی باز می گردد؛برخی آن چنان خود را در وام و بدهی دچار کرده که با جان کندن می توانند قرض خویش را ادا کنند. متاسفانه عامل اصلی آن به ناترازی حقوق و گرانی اجناس و کالاها بر می گردد. در این چند سال سرعت بالا رفتن نرخ کالاها از حقوق ماهانه افزایش چشمگیری پیدا کرده و هنوز هم معلوم نیست که آیا می توان قیمت ها را در سال جدید مهار نمود یا خیر! هر چند که از حق نگذریم دولت توفیقات مهمی در برخی حوزه ها داشته ولی هنوز کافی نیست و طعم آن بر ذائقه مردم هنوز بطور کامل، ننشسته است.
امید آن که سال ۱۴۰۳ در عمل به سال مهارتورم تبدیل شده و سیاست های اقتصادی دولت به سمت و سوی مهارتورم و کنترل بازار پیش برود.
و در آخر فرصت را مغتنم شمرده و عید نوروز باستانی را خدمت همه خوانندگان عزیز و گرامی تبریک و تهنیت گفته، تقارن آن را با ماه مبارک رمضان به فال نیک گرفته؛و سالی سرشار از موفقیت، تندرستی، بهروزی و شادکامی برای همگان خواستارم .
