انواع بیماریهای مولتیپل اسکلروز چیست؟
شما ممکن است شگفت زده شوید زمانی که بفهمید انواع مختلفی از اسکلروز چندگانه وجود دارد. برخی از ویژگی های آنها را با هم شناسایی میکنیم، در حالی که علایم آنها ممکن است کاملا متفاوت باشد.
تجویز MS-Remitting
شایع ترین نوع مولتیپل MS می باشد. ۸۵ درصد افراد مبتلا به مولتیپل، MS دارند.
در این نوع MS، فرد عود بیماری اختلالات عصبی را تجربه می کند. این عود نیز به معنای حملات شدید می باشد.
در طی یک عود، کارشناسان بر این باورند که یک حمله التهابی روی میلین (غلاف محافظ عصبی) وجود دارد . غلاف میلین پوششی است که فیبرهای عصبی را محافظت می کند. غلاف میلین اجازه می دهد تا ارتباط مناسب و سریع بین سلول های عصبی برقرار شود، بنابراین وقتی آسیب میبینند، اعصاب نمی توانند به راحتی انتقال پیدا کنند و علائم عصبی ایجاد می شود.
علائم دقیق عصبی هر شخص به محل رفلاکس در مغز یا نخاع بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر عصب بینایی هدف عود است، فرد ممکن است دچار چشم درد یا تیرگی در بینایی شود. اگر یک ناحیه از مغز آسیب دیده باشد، فرد ممکن است لرزش عضلات و یا مشکلات تعادلی را تجربه کند.
برخی از افراد پس از عود، کنترل همه اعمال عصبی خود را به دست می گیرند، به این معنی که تا حدودی بهبود می یابند. این رفتارها بسیار متغیرند و علائم میتواند روزها، حتی ماهها باشد. با این حال، با پیشرفت بیماری، افراد کنترل عملکرد خود را کم کم از دست می دهند به این ترتیب معلول می شوند.
خبر خوب این است که تعدادی از داروها برای درمان MS-13 مورد بررسی دقیق و سپس مورد تایید قرار گرفته است. مطالعات علمی به منظور کاهش تعداد عود و تعداد ضایعات جدید در MRI انجام میشود. اگر شما مبتلا به MS تشخیص داده شده اید، بسیار احتمال دارد که یک متخصص مغز و اعصاب درمان بیماری شما را شروع کند.
MS پیشرونده اولیه
پیشروی ام اس در افراد متفاوت است ولی ممکن است در دو فرد به طور همزمان پیشروی کند. همچنین پیشروی معمولا در افراد بین ۴۰ تا ۶۰ ساله انجام میشود، در حالیکه MS افراد ۲۰ تا ۳۰ سال را تحت تاثیر قرار میدهد.
علاوه بر این، افراد مبتلا به پیشروی اولیهMS تقریبا همیشه اولین مشکل خود را در پیاده روی بیان میکنند. به عنوان مثال، ممکن است در پیاده روی عضله یک یا هر دو پا آنان سفت یا کشیده شود. این گرفتگی عضلات به دلیل این است که در MS اولیه، بیماری به طور قابل توجهی بر نخاع تاثیر می گذارد.
همچنین، کارشناسان معتقدند که MS پیشرونده اولیه متفاوت از MS است. در MS-receding ، یک حمله سیستم ایمنی به میلین ( یک غلاف محافظ عصبی) وجود دارد. در MS پیشرونده اولیه، امکان وخیم شدن الیاف عصبی وجود دارد، که بیشتر امکان دژنراتیو، به جای التهاب وجود دارد.
به همین دلیل است که این درمان برای MS پیشرونده اولیه کارایی ندارد (و هنوز مورد تایید FDA نیستند). درمان های اولیه بیشتر التهاب را هدف می دهند که واقعا در MS پیشرونده اولیه اتفاق نمی افتد.
گفته می شود که برای برخی افراد ممکن است دو نوع از همپوشانی اتفاق بیفتد که تشخیص را پیچیده تر میکند. این مطالعات همچنین توضیح می دهد که چرا برخی از متخصصان مغز و اعصاب در درمان بیماران مبتلا به MS پیشرونده اولیه تجدید نظر می کنند.
MS پیشرفته ثانویه
MS پیشرفته ثانویه زمانی اتفاق می افتد که بازگشت یک فرد از MS به حالت عادی به یک دوره پیشرفته تر (مانند MS پیشرونده اولیه) تغییر می کند. به همین ترتیب، تصاویر MRI، افزایش ضایعات کنتراست (نشانه ای از التهاب حاد) و آتروفی یا کاهش الیاف عصبی (نشانه ای از دژنرسانس) را نشان می دهد.
جالب است توجه داشته باشید که انتقال از تجدید حیات(ام اس عادی) به MS پیشرفته ثانویه می تواند به سرعت و یا به آرامی اتفاق می افتد. گاهی اوقات یک فرد یک دوره پیشرفته MS را فقط برای ایجاد یک عود با ضایعه جدید در MRI خود می گیرد.
از نظر درمان، میتوکساندرون تنها دارویی است که بیمار مبتلا به FDA برای درمان MS پیشرفته استفاده میکنند. دو مورد از عوارض جانبی اصلی این دارو ، پتانسیل آن است که باعث آسیب به قلب و سرطان مغز استخوان شود.
MS پیشرفته-رفع کننده
در سال ۱۹۹۶، MS پیشرفته به تدريجي به عنوان نوعي از MS توصيف شد که در آن فرد علاوه بر گرفتگی عضلات از ابتدا مورد تشديد عملکرد مغزي عصبي قرار میگیرد. اما در سال ۲۰۱۳، در این تعریف تجدید نظر شد. در حال حاضر کسانی که در ابتدا بهMS تشخیص داده می شوند، دوباره در معرض ابتلا به امس پیشرفته اولیه یا ثانیوه قرار میگیرد به این معنا که در حال تجربه عود عضلانی نیست.
کارشناسان معتقدند که پیشروی بیماری افرادی که مبتلا به MS هستند و به تدريج دچار عود ميشوند، سریع تر از افرادي که مبتلا به MS پيشرفته هستند (فردي که دچار عود نمیشود) نيست. به احتمال زیاد با توجه به این واقعیت که فرد مبتلایی که با کاهش سریع عملکرد عصبی همراه است دچار تجویز دوگانه میشود.
سندرم جدا شده از نظر بالینی
سندرم جدا شده از نظر بالینی به این معنی است که فرد یک قسمت مشخص از علایم MS را تجربه کرده است، اما فرد هنوز علائم مناسب برای تشخیص MS را ندارد. بنابراین معلوم نیست که MS در این فرد پیشرفت خواهد کرد یا نه. بعضی از افراد مبتلا به نارسایی مزمن کلیه درمان بیماری را شروع می کنند، به خصوص اگر متخصص مغز و اعصاب اعتقاد داشته باشد که آنها در معرض ابتلا به MS هستند.
سخن آخر
در حالی که ایده خوبی برای درک انواع مختلف MS است، تصور در اینجا این است که MS را به عنوان یک بیماری را درک کنید. در هر نوع MS، علائم فردی، ناتوانی، تصاویر مغز و نخاع و نحوه عملکرد آنها در هر روز، به طور باورنکردنی منحصر به فرد است.
به همین دلیل است تاکید شده که عادت های شخصی خود را برای مقابله به MS و درمان آن با دکتر خود در میان بگذارید. بنابراین هنگامی که یک فرد (با نیت خوب) می گوید که او MS دارد و می تواند روزانه کار کند هر روز احساس بدی نمی کند، یعنی MS شما با MS او متفاوت است.
به علائم خود دقت کنید و به بدن خود گوش دهید و با آن مهربان باشید.
