«ممل» گفت: حال برخی از معلمین «مکتب خانه» نیز مساعد نیست! آنها معترضند که چرا توجهی به آنها نمی شود! «آقاتقی» گفت: اساس تعلیم و تربیت از مکتب خانه آغاز می‌شود؛ چرا توجهی نمی شود!
ممل ادامه داد:گویا مکتب داران شدیدا ناراضی هستند که کار آنها عاقبتش واضح نیست و دستمزد آنها نیز کم هست.
آقاتقی گفت: باید خیال آنها را آسوده کرد؛ وگرنه این روحیه مناسب شغل آنها نخواهد بود و بر فکر و ذهن کودکان مکتبی تاثیر دارد.
ممل گفت: خرج و مخارج زندگی بالا رفته و آخر کار آنها مشخص نیست!
آقاتقی فکری کرد و گفت: نسخه مشکلات آنها زیاد نیست؛ فقط باید کدخدا بفهمد که مکتب داران از جان و دل مایه گذاشته و به فکر آموزش فرزندان آبادی هستند و کدخدا تغییر رویه بدهد و بداند که نهالی که امروز کاشته می شود پس از چندسالی بر خواهد داد! نه همان لحظه! اگر کودکان آبادی بی سواد یا کم سواد پرورش یابند دیگر خبری از پیشرفت علم و دانش در میان جوانان ما نخواهد بود.
