به گزارش هفته نامه افق کویر، روستای «بویی آباد» در ۶۰ کیلومتری بافق و ۲۰ کیلومتری شهرستان بهاباد در مجاورت روستای «پرک» قرار دارد . این روستا در دامنه دشت قرار گرفته است به گونه ایی که دو اقلیم متفاوت را در خود جای داده است. از یک سو چشمه ایی دارد که آب شور از آن می جوشد و این آب را روستاییان زحمتکش ده ها متر آن سو تر، در زمینی سنگلاخی استفاده کرده و به کاشت درختانی چون سنجد و محصولاتی چون گندم و جو و ارزن پرداخته اند. از دیگر سو قناتی دارد که آب آن شیرین و گوارا است و علاوه بر آن که ساکنین قبلی روستا از آن برای شرب استفاده می کردند در مزارع نیز برای کشت استفاده می گردیده است. ماحصل این آب، وجود درختان انار، سیب، گلابی و به می باشد؛ اگرچه دست روزگار موجب کم آب شدن این قنات و جایگزین شدن انار به جای درختان بادام شده است؛ ولی هنوز از این آب کم استفاده می گردد.
به نظر می رسد این روستا می تواند جاذبه گردشگری ایجاد کند اگر اهالی مهاجر آن رضایتمندی خود را اعلام کنند؛ ولی به دلیل نبود دهیار یا شورا و متأسفانه به دلیل عدم رسیدگی در حال تخریب و از بین رفتن می باشد. مزیت دیگر این روستا خانه های قدیمی بکر و دست نخورده آن است. هنگامی که وارد خانه های قدیمی این روستا می شوید مخزن گندم، جو و ارزن در دیوار خانه ها خودنمایی می کند! روستاییان در قدیم برای محافظت از شر حیوانات و نیز راهزنان این عمل مخفی سازی را انجام می دادند تا بدینگونه ادامه حیات بدهند. وجود لانه های کوچک برای نگهداری مرغ و خروس و شاید کبوتران در همان اتاقی که زندگی می کردند وجود دارد. روستاییان در مواقع خطر مرغان را در این محفظه نگهداری می کردند تا از گوشت و تخم مرغ آن بهره ببرند تا آرامش برقرار شود. روستای بویی آباد دارای درخت پتک کهنسالی است که دور تا دور آن آن به پنج متر(کم و بیش) می رسد. گرچه کار پژوهشی بر روی این روستا انجام نگرفته است؛ ولی می طلبد که علاقمندان به فرهنگ و فولکلور از نزدیک زندگی مردم این روستا را مورد بررسی قرار بدهند.
در بازدید از این روستا با پیرمردی آشنا شدیم که هشتاد سال عمر از خدا گرفته و الحمدا… سرزنده و شاد بود. گرچه خانه ای در بافق خریده و زن و فرزندانش در آنجا زندگی می کنند؛ ولی او بیشتر اوقات خود را
در آنجا می گذراند. با او گفتگویی خودمانی داشتیم که برخی از گفته های قابل چاپ او را در اینجا می آوریم.
«محمد علی خانی زاده» ۸۰ ساله، بازنشسته معدن کوشک که از بدو تولد در روستای بویی آباد زندگی کرده است و دارای ۱۱ فرزند است. ۷ پسر و ۴ دختر؛ از او پیرامون مشکلات روستا پرسیدم؛گفت: نسبت به قبل آب قنات، بسیار کاهش یافته است و رو به خشکی است؛ قبلا در ۹ ساعت استخر پر از آب می شد و می توانستیم گندم، جو، یونجه، خربزه، چغندر، شلغم، هویچ و از همه مهمتر انار که تمامی این محصولات مرغوب و کیفیت بالایی داشت، برداشت نماییم.
وی گفت: قبلا ۳۰ خانوار در روستا زندگی می کردند؛ اما به خاطر خشکسالی و نبود امکانات به شهر کوچ کرده اند.
او در ادامه گفت: از مسئولین می خواهم آب آشامیدنی و آب کشاورزی روستا را تامین کنند؛ چرا که خاک این روستا برای کشاورزی بسیار مرغوب است.
این بود گزارش کوتاهی از بازدید روستای بویی آباد که بنا بر دعوت آقای علی محمد عباسی از ساکنان این روستای خالی از سکنه، صورت گرفت؛ بازنشسته معدن کوشکی که از طفولیت در این روستا بزرگ شده است. آنچه که در بالا از زندگی مردمان این روستا نقل شد؛ همه از گفته های ایشان است که زحمت این بازدید را عهده دار شدند. خداوند به ایشان و خانواده شان توفیق بیش از پیش عنایت کند.
محمد حسین تشکری
